His Last Journey

On January 26, 1959, Bruno Gröning passed away in Paris

Diagnosis: advanced stomach cancer

In late autumn, 1958, Bruno Gröning drove to Paris with his second wife Josette, whom he had married in May, 1955. Gröning allowed himself to be examined by Dr. Pierre Grobon, a friend and cancer specialist. The X-rays revealed advanced stomach cancer. Dr. Grobon wanted to operate immediately, but Bruno Gröning refused.

He drove back to Germany and prepared the Christmas celebrations for his communities. On December 4, he made a tape recording, which was to be played at all the Christmas celebrations. He then returned to Paris once again with his wife. In the meantime, Dr. Grobon had informed Dr. Bellanger, the respected cancer surgery specialist. On December 8, Bruno Gröning underwent surgery in Dr. Bellanger’s clinic in the Rue Henner, not far from Montmartre. The outcome shocked the doctors. Gröning’s condition was much, much worse than suggested by the X-rays - inoperable. The incision was immediately closed again.

Amazingly speedy recovery

Josette Gröning wrote the following about this: “They are unable to make sense of the fact that Bruno's external appearance reveals so little of his terrible inner suffering, that he can still breathe normally, and that his metabolism in the last few weeks has continued to function so perfectly. His blood results were excellent. In this advanced stage, usually the patient vomits repeatedly if they eat even the smallest amount of sustenance, and the severely-tested patient slowly starves to death. With Bruno there has been none of this.”

To the astonishment of his doctors, he recovered very fast and drove back to Germany, where he took part in the Christmas celebrations. In mid-January, he met with the representatives of the newly formed Association for three days and gave directions about how the work should be built up. The two had not the slightest idea that it was to be their last meeting with Bruno Gröning.

Operation in Paris accompanied by a thunderstorm

On January 21, he flew back to Paris. Due to an obstruction of his large colon, an operation was unavoidable. On January 22, 1959, at 9 AM, at the same time as the appeal hearing in Munich began, Bruno Gröning underwent surgery once again. He had to endure that which he had spared countless other people; he couldn’t and wasn’t allowed to help himself.

As he lay under anesthesia on this morning, suddenly there was a violent thunderstorm over Paris. Gröning's wife reported, "What is strange is the following natural phenomenon. On January 22nd, while my husband was still under anesthesia, a shadow was cast over the cheerful and happy mood of the day by a thunderstorm, which very suddenly broke out over Paris with lightning and thunderclaps. It got so dark that we had to turn on the lights in the broad daylight. The nurse expressed her astonishment at such a severe thunderstorm. In the days following the operation, Bruno's temperature, blood pressure, pulse were completely normal. He even got up twice and sat in an armchair!”

“Totally burnt up inside”

On the 25th he fell into a coma, and on the following day, the January 26, 1959, at 13:46, Bruno Gröning died in the Henner Clinic, of cancer, as the doctor wrote on the death certificate. Was it really cancer? After the second operation, Dr. Bellanger had said, “The damage in Bruno's body is terrible; he is totally burnt up inside. How he could live so long and without suffering terrible pain is a mystery to me.”

Years before, Bruno Gröning had said, “If I am prevented from doing my work, I will burn up inside.”

Obituary

How Bruno Gröning bore his bitter fate is revealed in a letter which Dr. Grobon sent to his widow on February 26, 1959. “These [doctors’ efforts on Bruno Gröning’s behalf] were only natural, and I think I can say, that they received an immense support through the courage and the strength of will of the great person of Bruno Gröning. (…)”

In 1974, Dr. Bellanger expressed his admiration of Bruno Gröning in a letter: “Bruno Gröning was a man with heart, a valuable man, who held his own; and his dignity in the face of suffering and death arouses admiration in me even today.”

After the cremation of the body, the final verdict was never handed down

Bruno Gröning’s body was cremated in a crematorium in Paris and the urn with his ashes laid to rest in the Forest Cemetery in Dillenburg.

The court case was declared closed, due to the death of the defendant, and a final verdict was never pronounced.

Everyone may experience help and healing from within themselves

The "Miracle doctor of Herford", who had brought healing to uncounted thousands of people, died alone and rejected in a small street in Paris. Why did this have to be? Why did he have to suffer such bitterness? Why was he unable to save himself?

Grete Häusler (1922-2007, long-standing assistant to Bruno Gröning who had received healing, and founder of the “Bruno Gröning Circle of Friends”,) wrote in her book To Experience Salvation, That is Truth: “In the short time Bruno Gröning was here on the earth, he brought about a lot of good. The gift of helping and healing was something he was born with. Everywhere he went, wonderful things happened. These couldn't be explained intellectually. He came to public attention in 1949. After the big healings, which occurred in Herford, he was spoken of both in Germany and abroad. But after three months, he was prohibited from healing. He was persecuted and hounded; a lawsuit was even filed against him. Why? To whom had he done something bad? No one, but he had done so much good for thousands of people, good which they could not have received from any other person. Innocent, and they wanted to punish him! Innocent, and they wanted to prevent him from doing what God had commanded him to do – to help humankind! He had to bear the bitterness of this malice in Paris, in the cancer clinic in the Rue Henner! Suffering bitter pain, he was burnt up internally by the healing energy which he was no longer permitted to pass on. The laws of man wanted to forbid him to do this in Germany. Facing all the lies and slander, he stood there accused, like a criminal! Silent and alone, no friend was aware of it, he bore all the suffering of humankind. And the point was to bear it; it was not done in vain! It had to be that way. Any other way, and it would not have been possible to help humankind.”

And in her book, I Live So That Mankind Can Go On Living she wrote, “We should be very careful when using the word 'victim'. But here, when Bruno Gröning died in Paris this word, with all its gravity, is the truth.”

Only in this way could his words be fulfilled, as countless success reports bear witness today: “When I am no longer on this earth as a person, that is, when I have laid aside my body, then humankind will have come far enough, that each person will be able to experience help and healing from within themselves.”

Шүүх хурлын үргэлжлэл

Давж заалдах ба дахин хянуулах үйл явц

Грёнингийн хувьд эхнээсээ барцадтай байсан

1958 оны 1-р сард давж заалдах шатны шүүх хуралд Бруно Грёнинг барцадтай байсан нь, тэр өөрөө биш, харин прокурор давж заалдах гомдол гаргаснаас үүдэлтэй. Зөвхөн түүний тухайн үеийн өмгөөлөгчийн хайхрамжгүй байдлаас болоод зогсохгүй Грёнингийн шүүх хурлын шинэ бүрэлдэхүүнд хавтаст хэргийг гаргаж өгөхөөс алгуурласан нь шүүх хуралдааны бэлтгэлд сөргөөр нөлөөлсөн байна.

Мөн дараагийн нэг сөрөг тал нь анхан шатны шүүх хуралтай харьцуулахад түүний эсрэг гэрчүүд улам итгэлтэйгээр хуралд оролцсон явдал юм. Тэд "эмчийн хориг" зүйл дээр тохиролцоонд хүрсэн бололтой байжээ.

Хорих ял ба мөнгөн торгуулийг тэнсэн харгалзсан нь, эдгэрлийн асуудлыг шийдээгүй “гутамшиг”

Энэ удаа шүүхийн тогтоол ингэж гарлаа: Бусдыг санамсаргүй алсан хэрэгт 8 сар шоронд хорих, мөн уламжлалт эмчилгээний хуулийг зөрчсөн хэрэгт 5000 дойч маркаар торгох. Ялыг тэнсэн харгалзахаар болсон байна.

Анхны болон хоёрдахь шүүх хуралд хуралдааны танхимд үзэгчээр сууж байсан Анни Фрайн Эбнер фон Эшенбах ялын тогтоолыг “Герман улсын хувьд гутамшиг” хэмээн тодорхойлсон юм.

Бруно Грёнинг сайн үйл хийснийхээ төлөө шийтгүүллээ гэсэн тайлбар өгчээ. Шүүх хурлын үеэр эдгэрэл хэрхэн явагддагийг хэн ч, тэр бүү хэл түүний өмгөөлөгчид хүртэл сонирхоогүйд тэрээр их гомдолтой байсан. Энэ асуудлыг сайтар судлаж үзсэнсэн бол түүний үйл хэрэг анагаах ухаантай ямар ч холбоогүй нь тодорхой болох байв. Шүүхийн шүүн таслах ажиллагаа ч зогсох ёстой байсан. Гэтэл энэ асуултын тайлбарыг шүүх дээр хэн ч сонирхсонгүй. Грёнингийн талаар нэгэнт тогтсон ойлголттой байсан бөгөөд үүнээсээ хазайхад бэлэн биш байжээ.

Нас барахынхаа өмнөхөн хяналтын шатны шүүхэд гаргасан өргөдөл

Ингээд шүүх хурал дууссангүй. Энэ удаад Бруно Грёнинг өөрөө хяналтын шатны шүүхэд гомдол гаргав. Хяналтын шатны шүүх хурлын тов нь 1959 оны 1-р сарын 22-нд Мюнхэн мужийн дээд шүүхэд болохоор гарчээ. Гэвч Бруно Грёнинг шүүх хурал болох сард нас барснаар шүүх хурал болоогүй юм.

“Түүний үг өвчин зовлонг үлдэн хөөж байна”

Шүүх хурлууд болон эдгээх хоригийг үл харгалзан эдгэрэлүүд үргэлжлэн тохиолдсоор

Гадаад эдгэрэл ба дотоод өөрчлөлт

Эдгээр маргаан тэмцлийн үед ч Бруно Грёнингийн үйл хэрэг цааш үргэлжилсээр байв. Анагаах ухааны мэргэжлийн сэтгүүлч, доктор Хорст Манн Дас Нойе Блатт сэтгүүлийн 1957 оны “Түүний үг өвчин зовлонг үлдэн хөөж байна” гэсэн гарчигтай нэгэн цуврал өгүүллэгтээ дараах мэдээллийг өгсөн байна. Үүнд:

“Дараагийн өглөө нь би Хамелнаас Дайстерт байдаг жижиг хот Шпринге рүү явлаа. Энд ч гэсэн Грёнингийн бүлэг байгуулагдсан байв. Олон хүмүүсийн эдгэрэл нь үүнийг байгуулах эхлэлийн гол цэг нь байжээ. Энд ч мөн Шлесвиг-Холштайны суурин газрууд, Аугсбург, Хамелн, Вена, Плохинген ба бусад хотуудын нэгэн адил хүмүүс босон өөрсдийн өвчин зовлонгийн талаар мэдээлж байв. Тэд надад өөрсдийг нь эмчилж байсан эмч нарын нэрсийг хэлсэн. Тэд өөрсдийнхөө эдгэрэлийн талаар мэдээлж, Брунод талархаж байгаагаа дурдаж байв. Түүнчлэн тэд энэ тухайгаа гараа өргөн тангаргалан батлахад хэзээд бэлэн байсан.

“Намайг бүр нялх байхад хоёр талын түнхний яс маань мултарсан” гэж Ханноверээс ирсэн 50 настай Юли Прохнерт ярьж байсан. “Дараа нь би зөвхөн суга таягтай л явдаг болсон. Эмч зөвхөн миний өвдөлтийг л багасгаж чаддаг байлаа. Бруно Грёнингийн илтгэлийг сонсоод надад маш хүчтэй өөрчлөлт явагдсан. Бараг л бүтэн тахийсан нуруу маань тэгшхэн болсон. Би дахин явж чаддаг болсон ба дахин өвдөөгүй...”

“Би үе мөчний өвчтэй, үргэлж л тууралт ба буглаа гарч зовдог байсан. Ноён Грёнинг намайг үүнээс салгаж өгсөн” гэж Хамелнаас ирсэн Вилхэлм Габберт хэллээ.

“Би цөсний өвдөлтөө зөвхөн морфиум тариа хийлгэж л тэсэн гардаг байсан” гэж Эвэсторфоос ирсэн Курт Северит мэдээлж байв. “Брунод баярлалаа, тэр намайг өвчин шаналалаас чөлөөлж өгсөн.”

“Миний сахарын хэмжээ их өндөр байсан” гэж Шпрингэгээс ирсэн Роберт Тийс ярив. “Бас бүр аюултай нь миний зүрхний булчин сулралтай байсан. Одоо энэ хоёр зовлон намайг зовоохооргүй болсон. Үүний төлөө би ноён Грёнингт талархаж байна.”

Энэ бүхэн цаашаа ийнхүү үргэлжлэх болно. Бүх насны хүмүүс надад мэдээлэл өгч байлаа. Эрэгтэйчүүд, эмэгтэйчүүд, хүүхдүүд. Толгой өвдөлтөөс эхлээд, мэдрэлийн үрэвсэл, суудлын өвчин, бөөрний болон цөсний чулуугаар зовиурлах, зүрхний хэмнэл алдалт болон саажилт зэрэг олон өвчнийг тоочиж байсан.

Гэвч тэнд миний сэтгэлийг их хөдөлгөсөн бас нэг өөр зүйл ажиглагдсан. Тэдний олонхи нь Грёнингтой холбогдсоноор дотооддоо өөрчлөгдсөнөө мэдэрсэн тухайгаа нийт хүмүүсийн өмнө зоригтойгоор ярьж, тэднийг бүгд л сонсоцгоож байлаа. Амжилтын төлөө хэт улайрах болон аминч хандлага нь өөрчлөгдөж, дотоод амар амгалан хийгээд нийтийн төлөө сэтгэлд умбах болжээ”.

Өөрийн итгэл үнэмшил нь хүн бүрт эдгэх үр дүнг авчрах боломжтой

Доктор Хорст Манн цааш нь: “Брунотой холбогдсоноор эрүүл болсон талаар хүмүүстэй ярилцсан тэр бүх ярианаас надад нэг л зүйлийг зайлшгүй асуумаар болж байсан. Эдгэрэл хүн бүрт амжилттай явагдсан уу эсвэл бүх өвчинд нэгэн адил боломжтой байв уу? Грёнингөөс гарч буй хүч чадлын хязгаар нь хаа хүртэл байв? Аюул тулгарч байсан уу? […]

Би түүнтэй сүүлийн удаа уулзахдаа дээрх асуултыг тавихад тэрээр: “Би ямар ч хүнийг хүчилж чадахгүй, үүнийг хүсэх ч үгүй” гэж хариулж билээ. “Хэрэв хэн нэгэн хүн өөрийгөө дотроо түгжиж, эрч хүчийг эмх цэгцтэй хүлээн авахад бэлэн бус байвал би ч бас түүнд хүрч туслахад бэлэн биш. Тийм хүмүүсээс би эдгэх явцад саад болж байгаа муу хүчний оньсыг мултал гэж шаарддаг.”

Надад бас нэг асуулт байсан: “Өвчин бүхэн янз бүр бас аюултай байдаг. Олон эмчид үзүүлээд орхигдсон маш хүнд өвчтэй хүн байна гэж бодъё. Түүний төлөө тэмцэж байгаа эмч нь таныг дуудъя. Та түүнд тусалж чадах уу?”

“Мэдээж хэрэг” гэж Грёнинг хариулав. Тэрээр ямар ч эргэлзээгүйгээр хэлсэн юм. ”Хэрэв тэр өвчтөн итгэж үнэмшээд, эмч нь түүнд итгэж байвал үр дүн зайлшгүй гарна. Хамтын итгэл найдвар нь өвчтөнд таашгүй их хүч чадлыг бий болгодог. Маш их эргэлзэж байсан өвчтөн эцсийн найдвар гэж тэр үед л үр дүн нь ихэнхдээ маш хурдан ирдэг юм шүү дээ.”

Грёнингийн Холбооноос салсан нь

Хохирол болон дүгнэлт гаргах цаг хугацаа

Хүний үнэргүй хүнд сурталтнууд Грёнингийн мөнгөн торгуулийг төлөх ёсгүй гэв

1957 оны аравдугаар сард Бруно Грёнинг болон Грёнингийн Холбооны гүйцэтгэх удирдлагын хооронд маргаан дэгдэв. Хүний үнэргүй хүнд суртлын улмаас Холбоо Бруно Грёнингт их хохирол учруулсан юм. Маргааны шалтгаан нь богино хугацаанд 2000 дойч маркын мөнгөн торгууль төлөх шүүхийн тогтоол байсан. Тэр хүмүүст үнэ төлбөргүй тусалдаг байсан учраас санхүүгийн хангалттай эх үүсвэр байхгүй. Иймд Грёнингийн Холбоо шүүх хурал эхлэхээс өмнө шүүхээс гарах зардлыг хариуцна гэсэн шийдвэр гаргасан байжээ. Гэвч мөнгөн торгууль зардалд орох эсэх тал дээр Холбооны удирдах зөвлөл санал зөрөлдсөн. Ингээд Холбоо 2000 дойч маркын торгуулийг төлөх үүрэг хүлээх ёстой эсэхтээ шалгалт явуулахыг хүссэн байна. Зөвхөн үүний дараа л хөрөнгө мөнгө гаргах асуудлыг шийдэх болсон байна. Ингэснээр мөнгө бүтлээ гэхэд шаардлагатай хөрөнгийг Бруно Грёнинг цаг хугацааны хувьд их оройтож авахаар болсон юм. Ийнхүү Бруно Грёнинг тогтоосон торгуулийг төлж чадахгүй бол шоронд хоригдох нөхцөл байдал үүссэнийг Холбоо юу ч хийлгүй дэмий харж, цаг нөхцөөж байжээ. Үл ойлголцлол ил тод болж, эцэст нь хагаралд хүргэсэн байна.

Хуурамч найзууд

Бруно Грёнинг Холбооны үйл ажиллагаанд хийсэн 62 хуудас бүхий дүгнэлтэндээ xолбоо түүнийг хохироосон бүхий л зүйлийн талаар дэлгэрэнгүй авч үзжээ. Эцэст нь нэгтгээд дараах тайлбарыг хийжээ: “Хэрэв би өнөөдөр миний эргэн тойронд өмнө нь байсан хүмүүсийг (завшигчид болох Мекелбург, Эндерлин, Шмидт ба Хюлсман) одоо байгаа хүмүүстэй (Холбооны Удирдах зөвлөлийн гишүүд) харьцуулж үзэх юм бол нэг л үр дүнд хүрч байна. Өнөөдөр яг л тэр үеийнх шиг зүйл болж байна. Өнөөдөр миний хамгийн сайн, ойр дотны гэх найзууд маань тэр үеийн хэд шиг болоод байна. Тэр үед намайг бохир гартнууд хуурсан. Өнөөдөр болохоор миний найзууд намайг шүүх хурлаар орж, шүүхийн шийдвэрээр шийтгүүлж байхад ямар ч тусламж дэмжлэг үзүүлсэнгүй, унаагүйн улмаас бүлгийн уулзалтанд очиж чадахгүй байх үед ч тэр, хэвлэлийн шуугианы эсрэг юу ч хийгээгүйгээс болж хүмүүсийг төөрөгдөлд оруулсан учир надад хүмүүс хэрэгтэй үед хэн ч миний төлөө ирээгүй, уг нь тэд боловсрол, нийгмийн байдлын хувьд надад туслаж дэмжиж чадах, улмаар туслах ёстой хүмүүс энэ ертөнц дээр би зөвхөн нэг л удаа юуны төлөө ирээд байгааг минь хийлгэхгүй, чимээгүй харж, намайг хуурцгаалаа.

Энэ найзуудын маань аль нь ч өөрийгөө бүрэн зориулж, намайг чөлөөлж суллуулахын төлөө тэмцээгүй бөгөөд миний төлөө тэмцэх зүрх зориг ч тэдэнд байгаагүй юм. Юу ч хийгээгүй. Хүнд суртал гарган өчнөөн тогтоол шийдвэр л баталж байсан. Тэдний хэн нь ч миний төлөө зүтгээгүй, шүүх хурлын үеэр ч, хэвлэлийн эсрэг ч, туслахуудтай хэрэгтэй байхад ч, унаа эвдэрсэн үед ч, доромжлол гүтгэлгийн эсрэг гэх мэт, гэх мэтэд. Би энэ хорвоод юуны тулд ирсэн, тэр зорилгодоо би хүрч чадах ёстой: хүмүүст амьдралын эрч хүчийг дамжуулах болон хүмүүсийг итгэл үнэмшилтэй болгоход тэднийг чиглүүлэх.

Би үүнийг хийхийн тулд байнга амар амгалан байх ёстой бөгөөд дахин дахин хорвоогийн явдал хийгээд гадны нөлөөнд автаж болохгүй юм. Надад заяасан үйл хэргээ хориг саадгүйгээр тайван хийхийн тулд хамгаалалтын далан үнэхээр хэрэгтэй байсныг миний найз нарын болон миний найз нөхөр болохыг хүсэгчдийн хэн нь ч бодож байсангүй. Ингээд энэ бол хамгийн ичгэвтэр бөгөөд миний хувьд сэтгэл гутарсан зүйл болсон юм:

- Завшаан хайгчид өөрсдийн ашиг орлогыг олохыг хүссэн, тэд муу хүмүүс болохоо таниулсан.
- Грёнингийн Холбооны нөхдүүд болохоор хэт хайхрамжгүй, хэт хойрго, дэндүү хайнга байсан бөгөөд би тэднийг хорон муу гэж хэлмээргүй байна.

Тэгээд үр дүн нь яг л адилхан болсон: Би эрх чөлөөтэй болсонгүй. Грёнингийн Холбооны Удирдах зөвлөлийн нөхдүүд амлалтаа биелүүлсэнгүй. Намайг бүхий л аргаар дөнгөлсөн дөө.”

Холбоо ирээдүйгүй болов

Вайсер огцорсноор төрийн бус байгууллагын бүртгэлд хэзээ ч бүртгэгдээгүй Грёнингийн Холбоо тун удалгүй татан буугдсан байна. Түүний оронд Оюун санааны сүнслэг ба амьдралын төрөлхийн үндсийг дэмжих нийгэмлэг байгуулагдсан байна. Нийгэмлэг 1958 онд байгуулагдаж, германыг хариуцсан тэргүүлэгчээр Эрих Пелц, австрийг хариуцсан тэргүүлэгчээр Александр Лой нар сонгогджээ. Гэвч Бруно Грёнингийг амьд ахуй цагт байгуулагдсан сүүлчийн олон нийтийн энэхүү байгууллага ч түүний хүсэн хүлээж байсан зүйлийг хийж чадаагүй юм. Тэр байтугай нийгэмлэгийн дүрэмд хүртэл түүний нэрийг оруулаагүй байна.

Шүүхийн шүүн таслах ажиллагаа (1955-1957)

Бусдыг санамсаргүй алсан хэргээр ял тулгаж, хэргийг хэрэгсэхгүй болгон, эдгээх үйлийг хориглосон нь

1955 оны гуравдугаар сарын 4-нд Прокурорын газраас Бруно Грёнингийн эсрэг шинээр хэрэг үүсгэн, яллах дүгнэлт үйлджээ. Түүнд уламжлалт эмчилгээний хуулийг зөрчсөн ял дахин тулгасан байна. Яллах дүгнэлтийн өөр нэг зүйл бол түүнийг бусдыг санамсаргүй алсан хэрэгт буруутгасан явдал юм.

Грёнинг эдгээнэ гэсэн амлалт өгч, эмчид үзүүлэхийг хориглосон гэх худал мэдүүлгийг эсэргүүцсэн нь

Түүнд яллах дүгнэлт танилцуулсаны дараа тэрээр нөхөддөө хандан: “Хайрт анд найзууд минь! Сүүлийн өдрүүдэд Мюнхений Прокурорын II газраас надад бусдыг санамсаргүй алсан хэрэгт буруутган ял төлөвлөснийг хэвлэл, радиогийн бүх хэрэгсэл, бүх сувгаар мэдээллээ. Намайг 1949 оны төгсгөлд сүрьеэ өвчтэй арван долоон настай охинд эдгээж өгнө гэж амлан, сувиллын газар болон эмчид очиход нь саад хийсэн гэсэн худал мэдүүлэг өгсөн байна. Намайг энэ залуухан хүүхдийн үхэлд буруутгаж байгаа юм байна. Энэ мэдээллийг уншсан эсхүл сонссон саруул ухаантай хэн боловч үүгээр ямар зорилго тавьсаныг нь ойлгох байх: Миний найз нөхдийн дунд төөрөгдөл төрүүлж, бүх тусламж хайгчдыг миний тунхаглан зарладаг мэдлэг оюунтай ойртон танилцахаас урьдчилан сэргийлэх гэж байна. Бүхий л хэрэгслэлийг ашиглан миний, Грёнингийн Холбоо болон та бүгдийн идэвхтэй үйл ажиллагаанд саад болохыг оролдож байна. Мэдээж хэрэг, бүх зүйл тэдний тайлбарлаж буйгаас огт өөр байгаа! Би хэзээ ч “эдгээх амлалт” өгдөггүй ба эмчид үзүүлэхийг хориглодоггүйг миний анд нөхөд та бүхэн мэддэг тул тодорхой тайлбарлах шаардлагагүй” гэж хэлж байжээ.

Мөрдөн байцаалтыг хэвийн бус байдлаар хожмоо үргэлжлүүлсэн нь

Грёнинг үргэлжлүүлэн найз нартаа: "Надад тохсон хэргийг 1952 онд хэрэгсэхгүй болгосон. Гэтэл аль хэдийн 1949/1950 оны сүүлээр болсон ‘Куфусын хэрэг’-т хамаатай хэргийн бүх баримтууд хэдийгээр бэлэн байсан ч 1951/1952 онд миний эсрэг болсон шүүх хурлын үеэр тэдгээрийг гаргаж ирээгүй нь хачирхалтай биш байна гэж үү! Миний эсрэг шүүх хурал явуулахын тулд мөрдөн байцаалт эхлүүлсэн нь өдөр нь Грёнингийн Холбоо мурнауд байгуулагдсаныг олон нийтэд мэдэгдсэн 1953 оны арваннэгдүгээр сарын 22-ны өдөртэй цаг хугацааны хувьд давхцаж буй нь ч жигтэй биш гэж үү! Тодруулбал 1954 оны нэгдүгээр сараас хойш олон бүлгийн ахлагч нар, анд нөхөд, түүнчлэн Холбооны гишүүдийг цагдаагийн гүйцэтгэх ажлын шугамаар байцааж, мөрдөн мөшгөж байсан". хэмээн мэдэгджээ.

Өмгөөлөх талын гэрчүүдээс татгалзаж, яллах талын гэрчүүдэд найр тавьсан нь

Шүүх хурлын бэлтгэл ажил хоёр жил гаруй үргэлжилжээ. Бруно Грёнингийг өмгөөлөх үйл ажиллагаанд хүндрэл учруулж байв. Өмгөөлөх талын бараг бүх гэрчээс татгалзсан боловч яллах талын гэрчүүдийг зөвшөөрч байжээ. Тэдний дунд өмнө нь Грёнингтэй хамтран ажиллаж байсан Ойген Эндэрлин, Отто Мэкэлбург нар байв. Ялангуяа эхний шүүх хурлын үед хам хэрэгтэн байсан Мэкэлбург Грёнингийн эсрэг маш хатуу зогсож байв. Тэр түүнийг буруутгаж, хэрэгтэн болгох бүх л зүйлийг хийсэн байв. Бусдыг санамсаргүй алсан зүйл ангиар түүнийг яллахад тэр шийдвэрлэх үүрэг гүйцэтгэсэн байна. Харин энэ хэрэг түүнийг Грёнингийн "Менежерийн үйл ажиллагаа"“ явуулж байх үед тохиолджээ.

Рут Куфусын маргаан дагуулсан будлиант хэрэг

1949 оны арван нэгдүгээр сард Хадгаламжийн банкны ажилтан Эмиль Куфус хоёр уушиг нь сүрьеэгээр өвдөж шаналсан арван долоон настай охин Рутын хамт Грёнингийн лекцэнд ирсэн байна. Грёнинг охинд юугаар ч туслах боломжгүйг тэр даруй мэдсэн тул тэнд хамт байсан эмчид энэ тухай хэлсэн байна. Харин Мэкэлбург түүнд хүчтэй дарамт үзүүлж, өвчтөнийг хүлээн авахыг шаардсан юм. Ингээд лекцийн дараа Бруно Грёнинг Рут Куфусын хооронд хувийн уулзалт болжээ. Грёнинг өвчтөнийг зоригжуулж, есөн хоногийн дараа мэргэжлийн эмчид үзүүлэхийг ааваас нь шаардсан байна. Үүгээр тэр эмч нарын тухай сонсохыг хүсэхээ больсон охиныг дахин эмнэлгийн хараанд байлгахыг хүссэн юм. Аав нь ч үүнийг зөвшөөрсөн байна.

Үүний дараа Мэкэлбург тэдний захидлыг замаас нь авдаг байсан ба улмаар захидлуудыг Бруно Грёнингт өгдөггүй байж. 1950 оны тавдугаар сард л тэрээр Рут Куфусын талаар дахин сонсжээ. Энэ хугацаанд эцэг нь Грёнингт тусламж хүссэн олон захидал илгээж, уулзалтын цаг хүсчээ. Мэкэлбург захидлуудыг цааш нь дамжуулдаггүй байсан ба Грёнингийг мэдээгүй байхад нь дур мэдэн ноён Куфустэй уулзах цаг тохирсон байна. Тэгээд цагаа тулгаж байгаад Мэкэлбург Грёнингт энэ тухай мэдэгдэж, заавал хамт явж уулзахыг шаардсан байжээ.

Хожим нь Мэкэлбург Бруно Грёнинг охинд эдгээх амлалт өгсөн гэж мэдүүлсэн юм. Гэтэл Грёнингөөр охиныг нь эдгээж өгнө гэж аавд нь итгэлтэй хэлж байсан хүн нь тэр өөрөө байсан юм. Мэкэлбург хадгаламжийн банкны ажилтныг мөнгөний сайн эх үүсвэр гэж хараад ашиглахыг хүссэн ба үүнд нь Грёнинг хэрэгтэй байжээ. Энэ уулзалтын дараа удалгүй Грёнинг Мэкэлбургээс салсан байна.

Бруно Грёнингийг буруутгаж байсан ноцтой асуудлуудын нэг нь тэрээр Рут Куфусыг эмч нараар эмчилгээ хийлгэхийг нь хориглосон гэсэнд байв. Гэвч анхны уулзалтан дээрээ л тэр охиныг эмчид үзүүлэх хэрэгтэй гэж байсан нь дээрхийн эсрэг бодит үнэн байсан бөгөөд үүнийг хэрэгтний гэрчүүд ч баталж байв. Мөн 1949 оны намар радиогоор үг хэлэхдээ тэрээр хүмүүсийг "Эцсээ хүртлээ эмчид үзүүлж байх ёстой”-г уриалж байжээ. Тусламж хайгчдад өөрийн эмч нартаа үргэлж итгэл бэлэглэж байхыг зөвлөдөг байсан юм.

Рут Куфус өмнө нь хэд хэдэн хүнд хэцүү, үр дүнгүй эмчилгээ хийлгэж байсан бөгөөд цаашид дахин эмчлүүлэхээс өөрөө татгалзсан байна. Рут 1950 оны арван хоёрдугаар сарын 30-нд өвчний улмаас нас баржээ.

Эмнэлгийн дүгнэлт эдгэрэх найдваргүй байсныг баталсан

Рут Куфусын хэргийн талаар доктор Отто Фрайхофер анагаах ухааны үүднээс дүгнэлт хийж тайлбарлахдаа: “Эрүүл ухаанаар авч үзэх юм бол Зекингены эрүүл мэндийн газраас мэдэгдсэнчлэн, эмч нарын хийсэн шинжилгээгээр "амь насанд аюултай" буюу "гарцаагүй аюул" гэж нотлогдсон ийм “маш хүнд байдал”-д байж байгаад эдгэрнэ гэдэг яаж ч бодоод найдваргүй зүйл юм. Үүний нэгэн адил хичнээн үнэнч шударга, “уур хилэн, хичээл зүтгэлтэй” сэтгэлгээ сайтай эмч хамгийн сүүлийн үеийн шинэ эмээр байгалийн хүчийг зогсоож чадна гэдэгтээ итгэл дүүрэн биш бол Мюнхений профессор ноён Лудтын “1949 оны арван нэгдүгээр сарын 5-наас өмнө эдгэрэх магадлал өндөр байсан гэж хэлэх боломжгүй” гэсэн дүгнэлттэй санал нэгдэх байх. Миний бодлоор өвчтөн 1950 оны арван хоёрдугаар сарын 30-н хүртэл амьдарсан нь гайхмаар зүйл бөгөөд амьдралыг нь уртасгахад Грёнингийн нөлөө байсан байж болох юм. Шинжээчийн дүгнэлтүүдийг нийтэд нь базаад эцэст нь өөрийн дүгнэлтээ хэлэхэд: “Хэрвээ Грёнинг тэр эмэгтэйн дэргэд ерөөсөө байгаагүй байсан бол ’эдгэрэх боломж байсан’ гэх, ’мөн өвчтөн Куфус илүү урт удаан амьдрах байсан’ гэдгийг урьдчилан батлах боломжгүй учраас ингэж шаардах ч эрхгүй юм.”

Шүүхийн шийдвэр амжилтгүй болов

1957 онд долдугаар сарын сүүлээр Мюнхен мужийн шүүхийн тангарагтны танхимд шүүх хурал болжээ. Бруно Грёнингийн бусдыг санамсаргүй алсан хэргийг хэрэгсэхгүй болгов. Харин уламжлалт эмчилгээний хуулийг зөрчсөн хэрэгт 2000 дойч маркын мөнгөн торгууль ногдуулжээ.

Шүүхийн шийдвэрийг өнгөцхөн харахад эерэг харагдах хэдий ч түүний хувьд хүлээн зөвшөөрөх боломжгүй зүйл байсан юм. Учир нь түүний үйл хэргийг бүрмөсөн хорьсонтой утга нэг байв. Шүүхийн шийдвэрийг Грёнингөөс илүү эерэг гэж үзэж байсан түүний өмгөөлөгчийн буруугаас болж, тэрээр давж заалдах гомдол гаргаагүй ба харин улсын яллагчид гомдол гаргажээ. Хоёр дахь шүүх хурал 1958 оны нэгдүгээр сарын дундуур дахин Мюнхен хотноо болсон байна.

Грёнингийн Холбоо

Холбоо байгуулснаар үйл ажиллагаагаа саадгүй явуулах найдвар

Эдгээхэд хориг тавьсан хэдий ч тавиад оны эхээр Бруно Грёнинг аль болох олон хүнд хүрэхийн тулд бүлгүүд байгуулж эхэлжээ. Тэнд тэрээр зөвхөн лекц уншиж, тусламж хайгчдад өөрийн мэдлэгээ уламжлахад бүхий л хүчин чармайлтаа чиглүүлж байв.

Хуулийн хамгаалалт ба нэр хүнд бүхий Удирдах зөвлөл

1953 оны арван нэгдүгээр сарын 22-нд тэрээр удирдах дээд байгууллага болох Грёнингийн Холбоог Зэйхаузен дахь Мурнауд байгуулжээ. Холбоо нь төрийн бус байгууллагуудын бүртгэлд бүртгэгдэж, Бруно Грёнингийн үйл хэргээ явуулахад нь хууль эрх зүйн хамгаалалт болох ёстой байв. Ингэснээр дахин уламжлалт эмчилгээний хуультай зөрчил үүсэхээс урьдчилан сэргийлэх боломж бүрдүүлэх ёстой байв.

Грёнингийн Холбооны Удирдах зөвлөлд Цеппелин гүн, Матушка гүн, Анни Фрайн Эбнер фон Эшенбах, Зөвлөх инженер Херманн Ридингер, Константин Вайсер захирал нар байжээ. Эхний үед үүсгэн байгуулагчдын нэг Рудольф Бахманн ч байсан боловч нэг их удалгүй түүнийг зайлуулжээ. Бруно Грёнингийг насан туршид нь Ерөнхийлөгчөөр сонгосон байна.

Холбооны нарийн бичгийн даргын ашгийн төлөөх шунал өвчтөнүүдийн биеийн байдлаас чухалд тооцогдов

Хайделбергийн сэтгүүлч, багш Эгон Артур Шмидт Холбооны нарийн бичгийн дарга болжээ. Тэрээр бүр Херфордод байхаас л "шидэт эмч"-тэй ойр байсан бөгөөд Бруно Грёнингийн анд нөхдийн тойрог Холбоо байгуулж байсан юм. Гэвч энэ байгууллага Бруно Грёнингийн хүссэнээр ажиллаж чадаагүй учраас богино хугацааны дараа татан буугдаж байжээ. Тэр үед Шмидт хандивын мөнгө шамшигдуулсан тул Грёнинг түүнээс салсан байна.

1952 онд Шмидт Грёнингт дахин хандаж, алдаагаа ойлгосон гэж мэдэгдсэн байна. Тэрээр ажил үйлст нь туслахыг хүссэн тулд Бруно Грёнинг түүнийг дахин авч ажиллуулжээ. Энэ нь Шмидтэд өвчтөнүүдийн биеийн байдал чухал уу, өөрийнх нь санхүүгийн ашиг чухал уу гэдгийг харуулах боломж байсан юм.

Шмидтийн сэтгэл огт өөрчлөгдөөгүй байсан учраас 1955 онд Бруно Грёнинг түүнийг ажлаас нь халсан байна. Тэрээр урьдын адил Грёнингийн ур чадвараар ашиг олохыг оролдож байв. Халагдсаныхаа дараа тэрээр Грёнингийг хэд хэдэн удаа шүүхэд өгч, сайн дураараа хамтран ажилласныхаа төлөөх мөнгийг авахыг хүсэж байжээ.

Хэн хэний төлөө, яах гэж байна вэ – Холбоо Грёнингийн үйл хэргийн төлөө юу, Грёнингийн үйл хэрэг Холбооны төлөө юу?

Холбооны гүйцэтгэх удирдлагыг Константин Вайсер, Херманн Ридингер нар авчээ. Тэдний боловсрол, харьцааны соёл нэг талаас Бруно Грёнингийн ажил үйлст цаашид тус дэм болох юм шиг санагдаж байв. Гэвч нөгөө талаас боловсролын түвшин ижил бус байсан нь тэд жирийн ажилчин хүний хүсэл тэмүүллийн эсрэг хэт бардам , дээрэнгүй байдлаар хандах аюул дагуулж байлаа.

Цаг хугацаа өнгөрөх тусам цаашдын хөгжил үнэндээ тэр зүгт явж, энэ хоёр эрхэмийн хувьд Бруно Грёнингийн үгийг хүлээж авахад улам бүр хэцүү болж байсан юм. Тэд Холбоо нь зөвхөн Грёнингийн нэртэй төдийгүй бүхэлдээ түүний төлөө байгуулагдсан гэдгийг умартсан мэт аашилцгаасан аж. Тэдний хувьд яваандаа Грёнингийн Холбоо нь өөрийн зорилго болжээ. Холбооны туйлын зорилго болох зовсон олон түмэнд туслах асуудлыг тэд бүхэлд нь орхигдуусан байна. Тэд эдгэрэл нь Холбоо бус, харин Грёнингийн ажлын нөлөөгөөр хийгдэж байгаа гэдгийг хүлээн зөвшөөрөхгүй байгаа нь харагдаж байлаа.

Ийнхүү Грёнингийн Холбоо нь байх ёстойгоосоо эсрэг тийш илүү их хөгжсөн байна. Нэрээр нь нэрлэгдсэн холбоо нь шорон шиг болж, уг хүнийхээ үйл ажиллагааг саадгүй чөлөөтэй болгохын оронд улам бүр хавчих болжээ.

Эмчлэхийг хориглосон анхны шүүхийн ажиллагаа (1951-1952)

Грёнингийн үйл анагаах ухааны үүднээс анагаах үйл ажиллагаа байсан уу?

Анагаах үйл ажиллагаа зөвшөөрөлгүй явуулсан хэрэгт буруутгагдсан нь

1951-52 онд Бруно Грёнинг эдгээх үйл ажиллагаа зөвшөөрөлгүй явуулсан хэрэгт буруутгагдан шүүхийн хаалга татжээ. Баваарын Дотоод хэргийн яам 1949 онд Грёнингийн үйл нь “буяны, үнэ төлбөргүй үйл” гэж тэмдэглэж байсан бол одоо анагаах ухааны үүднээс анагаах үйл ажиллагаа гэж дүгнэжээ.

Яллах дүгнэлт нь 1939 оны уламжлалт эмчилгээний хуулийг иш үндэс болгосон ба уг хуулиар тэр үе хүртэл чөлөөтэй байсан анагаах үйл ажиллагааг үндэсний социалист үзэлт эмч нарын гарт өгсөн юм.

Уламжлалт эмчилгээний хуулийг зөрчсөн Тийм ба Үгүй

Бруно Грёнингийн хэргийг анхан ба давж заалдах шатны шүүхэд хэрэгсэхгүй болгожээ. Мюнхен мужийн шүүхийн даргын 1952 оны гуравдугаар сарын тогтоолд:

„Шүүх нь шүүгдэгчийг зөвхөн нэг талыг баримталсан дүгнэлтэнд үндэслэн яллахаас зайлсхийж байна. Учир нь Грёнингийн үйл нь ерөөсөө уламжлалт эмчилгээний хуулинд хамаарах эсэх нь эргэлзээтэй бөгөөд өнөө хүртэл харьцангуй бага судлагдсан салбарт хамрагдаж байна” гэсэн байна.

Хяналтын шатны шүүх хурлаар хэргийг хэрэгсэхгүй болгосныг баталгаажуулсан боловч Бруно Грёнингийн үйлийг уламжлалт эмчилгээний хуулийн дагуу анагаах үйл ажиллагаа хэмээн тодорхойлсон байна:

“Шүүгдэгч нь эмч биш байж, зөвшөөрөлгүйгээр уламжлалт эмчилгээний хуулийн дагуу анагаах үйл ажиллагаанд тооцогдох онош тогтоох, эмчлэх, эсхүл хүний өвчин зовлонг намдаах, биеийн бэртэл гэмтлийг эдгээх үйл ажиллагаа явуулсан байна.[...]”

Гэм бурууг тогтоох боломжгүй төөрөгдөл нь эдгээх хориг тавьсантай утга ижил

Шүүхийн тогтоолд цааш нь: “Анагаах үйл ажиллагаа эрхэлсэн бодит нөхцөл байдалд тэрээр гэм бурууг тогтоох боломжгүй төөрөгдөлд байсан учраас санаатай үйлдэл хийсэн гэж үзэх үндэсгүй тул шүүгдэгчийг яллах боломжгүй” гэжээ.

Бруно Грёнингийг гэм бурууг нь тогтоох боломжгүй төөрөгдөлд байсан гэдгийг шүүхийн тогтоолоор тогтоосон учраас энэ нь хэргийг хэрэгсэхгүй болгосон хэдий ч эдгээхийг хориглосон шүүгчийн хоригтой утга ижил болжээ. Энэ цаг мөчөөс эхлэн Бруно Грёнинг өөрийнх нь хийж буй үйл нь уламжлалт эмчилгээний хуулийн дагуу анагаах үйл ажиллагаа учраас хориотой гэдгийг мэдэх ёстой болжээ. Түүний үйлийн үнэнхүү мөн чанар, түүний эдгээх арга барилыг анагаах ухааны үүднээс анагаах үйл ажиллагаатай ямар ч холбоогүй гэдгийг хүлээн зөвшөөрөөгүй юм.

Луйварчдыг тэвчин өнгөрүүлдэг байсан

Бруно Грёнинг бүх хүмүүст эргэн өөрчлөгдөх боломж олгосон

Албадлагаар өгөх мөнгөн төлбөр – хамт ажиллагсад нь үнэн төрхөө харуулсан нь

Хүмүүс дэмжлэг үзүүлэх нэрийдлээр Бруно Грёнингт ойртсоор байлаа. Гэвч тэдний ихэнх нь түүний авьяас чадвараар зөвхөн ашиг орлого олох л сонирхолтой байсан юм. Түүнд иймэрхүү хүмүүс өөрийн эрхгүй татагдаж байлаа. Хэрвээ тэд зорилгодоо хүрч чадахгүй бол эсвэл Грёнинг тэднээс салсан тохиолдолд түүнийг олон дахин шүүхэд өгч, түүнээс албадан мөнгө гаргуулахыг оролдож байсан.

Жишээлбэл, хатагтай Хюлсманн нөхрийн хамт 1949 оны гуравдугаар сард хүүгий нь эдгээсэнд баярласан сэтгэлийн илэрхийлэл болгон Бруно Грёнингийг Херфорд дахь гэртээ зочноор авсан байдаг. Дараа нь тэрээр Грёнингөөс мөнгө олж чадахгүйгээ мэдэнгүүт түүний талаар хөдөлмөрийн шүүхэд гомдол гаргажээ. Тэрээр түүнийг гэртээ үнэ төлбөргүй байлгасан хугацаагаа ажлын цагт тооцож, цалингаа нэхэмжилжээ. Бруно Грёнинг амьдралынхаа туршид үхэн үхтэлээ түүнд сар бүр төлбөр төлж байсан аж. Энэ бол ганц тохиолдол биш байв. Иймэрхүү эсвэл үүнтэй төстэй хэлбэрээр түүнтэй хамт ажиллаж байсан хүмүүс өөрийн үнэн нүүр царайг харуулж байлаа.

“Хүн гэж хэн бэ гэдгийг олж мэдэхийн тулд ийм хүмүүс байх шаардлагатай”

Харин Бруно Грёнинг яагаад ийм санаатай туслахуудыг өөртөө ойр байлгасан бэ? Яагаад иймэрхүү “мөнгө хийгчдийг” өөрөөсөө хол байлгаж болоогүй юм бол? Мюнхенд 1950 оны наймдугаар сарын 30-нд болсон лекцэндээ энэ асуудлаар тайлбар хийхдээ тэрээр: “Хүмүүс энэ жижигхэн хүний мэдлэг болон чадварыг нь ашиглан мөнгө олох оролдлого хийхээ ч орхихгүй юм. Тэд алтны уурхай олсон гэж бодож байсан. Тэдний зарим нь мөнгө олох боломжтой байсан хэдий ч бурханы авралаар энэ нь ашиггүй байсан юм. Хүн гэж хэн бэ гэдгийг олж мэдэхийн тулд ийм хүмүүс ч байх шаардлагатай бөгөөд хүний хүүрэн дээгүүр тоох ч үгүй алхан гарч, өвчтэй хүнээс танд туслах уу, үгүй юу гэж ч асуудаггүй хүмүүс байдаг. Хүүрэн дээгүүр гишгэн гарч, хэвтэж байгаа өвчтэй хүнийг зүгээр хараад өнгөрөх хүмүүс байдаг л юм. Ийм хүмүүс хэзээ тэр талаар асуудаггүй бөгөөд миний ойр орчинд байх оролдлогоо ч орхихгүй юм. Би олон газар “Тиймээ, хэрвээ энэ хүн үнэхээр их зүйлийг мэддэг юм бол яагаад үүнийг мэдсэнгүй вэ, аягүй бол тэр юу ч мэддэггүй байх” гэсэн асуулт гарч байдгийг мэднэ. Би мэдэж байж уу, үгүй юу гэдгийг та аажимдаа ойлгох болно. Гэвч энэ бол байх ёстой зүйл юм. Та бүхний замыг чөлөөлөхийн тулд ийм зүйл дутагдаж байжээ.”

“... дараа нь хүн бүр тэд хэн байв гэдгийг мэдэж авна”

Грете Хойслер (1922-2007), эдгэрэгч, Бруно Грёнингийн олон жилийн хамтран зүтгэгч бөгөөд “Бруно Грёнингийн - Анд нөхдийн хүрээлэл”-ийг үүсгэн байгуулагч. Тэрээр Бруно Грёнингийн болон түүний эргэн тойрон дахь бодит үнэн номондоо: “Би нэгэн удаа Бруно Грёнингд баяртай гэж хэлээд, сайн сайхныг хүсэнгээ: “Ноён Грёнинг, би танд өөрийн үйл хэргээ амар тайван хийгээсэй гэж хүсэж байна, мөн буруу хүмүүсийг өөртөө битгий ойр байлгаарай” гэж хэлтэл, “Маш буруу, ийм байх ёстой” гэж намайг гайхширтал хариулсан билээ. Тэр үед би түүнийг ойлгоогүй бөгөөд тэрээр яагаад энэ бүхнийг хийж, тэсвэрлэх ёстойгоо харин надад тайлбарлаж өгсөн юм. Үүгээрээ тэр надад маш том нууцыг тайлж өгсөн: “Хүн бүр өөртөө юу үүрч явдагийг би сайн мэднэ. Хэрэв би хүмүүст хандан ‘Энэ бол худалч, энэ бол луйварчин, хулгайч гэж хэлбэл хэн ч надад итгэхгүй. Би юу хийх ёстой вэ? Би эдгээр хүмүүсийг өөртөө татаж, сайн үйлд сурган, эргэн өөрчлөгдөх зүг рүү нь хөдөлгөнө. Тэгээд тэдэнд худал хэлэх, луйвардах, хулгай хийх боломжийг нь олгоно. Хэрвээ тэд муу үйлээ хийсээр байвал тэднийг хэн бэ гэдгийг бүгд мэдэх болно. Харин би тэднийг өөртөө улам бүр ойртуулах ба би айдаггүй тул тэдэнтэй тэмцэнэ’” гэж бичжээ.

Шинэ арга зам ба мухардал

Грёнингөөр наймаа хийгчид

Тусгай эрхтэй, өөрийгөө Грёнингийн менежер хэмээгч

Эхнэрээ эдгээж өгсөнд талархсан Вангероогегийн бизнесмэн Отто Мэкэлбург Бруно Грёнингт дэмжлэг үзүүлж, эмчилгээний газар байгуулах тодорхой төлөвлөгөөг түүнд үзүүлсэн байна. Бруно Грёнинг үүнийг зөвшөөрч, Мэкэлбург түүний “Менежер” боллоо.

12-р сарын сүүлээр тэр хоёр Вангерооге руу явжээ. Тэнд очоод Мэкэлбургийн зохион байгуулсан арга хэмжээнүүдэд Грёнинг оролцож, тоо тоймшгүй олон эдгэрлийн үйл хийжээ. Бруно түүнд бүрэн итгэж байлаа. 1950 оны 1-р сарын 8-нд Вангероогед хийсэн албан ёсны баталгаажсан мэдэгдэлдээ тэрээр өөрийн ирээдүйн үйл хэргийг Мэкэлбургийн гарт бүрэн даатгаснаа зарласан байна:

“Ноён Грёнинг ноён Мэкэлбургийн энэхүү төлөвлөгөөг хүлээн зөвшөөрч, ноён Мэкэлбургийн санаачилсан холбоог үүсгэн байгуулахад болон тус холбооны ирээдүйн үйл ажиллагаанд шаардлагатай бүхий л дэмжлэг туслалцаа үзүүлэх үүрэг хүлээх ба энэ зорилгод өөрийн бүх хүч чадлыг дайчлан ажиллана. Энэ үүргийг ноён Грёнинг ноён Мэкэлбургийн өмнө хувь хүнийх нь хувьд хүлээхээс гадна дээр дурдсан зорилгоор үүсгэн байгуулагдах холбооны өмнө ч хүлээнэ. Үүний зэрэгцээ ноён Грёнинг энэхүү хүлээсэн үүргээ бусад хүн, бусад хүмүүст ашиглуулж болохгүй. Тэрээр өөрийн үйл хэргийг зөвхөн холбооны эрхлэх ажлын хүрээнд, ноён Мэкэлбургтэй тохиролцож хийнэ."

Нэгдүгээр сардаа багтаан Мэкэлбург Грёнингийн анагаах арга барилыг судлах холбоо байгуулжээ. Тэрээр өөрөө гүйцэтгэх захирал болж, сар бүр 1000 дойч маркын цалин авч байжээ. Бруно Грёнинг ямар ч мөнгө авч байсангүй. Энэ нь Мэкэлбург амлалтаа биелүүлэхгүй байгааг харуулж байв. Тэрээр Грёнингийг зөвхөн мөнгөний эх үүсвэр гэж хардаг байсан ба түүнийг шоолон "жүчээн дэх шилдэг морь" хэмээн нэрлэгдэг байжээ. Өвчтөнүүд түүний хувьд хэн ч биш байв. Тэрээр Грёнингийг гэрээгээр далимдуулан өөртөө уяж, "гайхамшигт эдгээгч" түүний шаардсаныг хийх ёстой болсон юм.

Зөвхөн 1950 оны зургаадугаар сард Грёнинг Мэкэлбургээс салж чадсан бөгөөд үүнээс болж Мэкэлбург түүнээс өшөө авахаар "Би удахгүй Грёнингийг буулгаж авна. Би түүний бүх хавиргыг хугална" гэж тангараг тавьсан байна.

Лекц унших санал хүлээн авсан уламжлалт аргаар эмчлэгч

Үүний дараа Грёнинг Мюнхений уламжлалт эмчилгээний эмч Ойген Эндэрлинтэй хэдэн сарын турш хамтран ажиллажээ. Тэрээр Траберхофт эдгэрэл хүртсэн нэгэн байсан агаад Бруно Грёнингт түүний эмнэлэгт лекц унших санал тавьжээ. Гэвч Эндэрлин ч наймаа эрхлэгч нэгэн байсан нь тогтоогдсон юм. Тэрээр Грёнингт туслахыг хүсээгүй, харин “Грёнингийн гайхамшигт үзэгдэл”-ийг ашиглан мөнгө хийхээр санаархаж байсан юм. Тухайн оны сүүлээр Грёнинг түүнтэй ажиллахаа больсон ба 1952/53 онд дахин хамтран ажиллах оролдлого хийсэн ч өнөөх шалтгаанаас болоод бүтэлгүйтсэн билээ.

Гэнэт тодорсон эдгээгч

Дараа нь Грёнинг Грэхэлфинг хотын Вайкерсхайм зочид буудалд лекц уншдаг болжээ. Сэтгүүлч, доктор Курт Трамплер түүнийг гэртээ хүлээн авч, уулзалтуудыг зохион байгуулдаг байв. Тэрээр Грёнингийг 1949 оны намраас таньдаг байсан юм. Тэр үед тэрбээр Траберхофт Мюнхений нэгэн сонины сэтгүүлчийн хувьд хүрэлцэн ирж, хөлний өвчнөөсөө салсан юм. Баярлаж талархасныхаа төлөө тэрээр Их эргэлт нэртэй ном бичиж, төрийн байгууллагуудын өмнө Грёнингийн төлөө зүтгэж байжээ. Эндэрлинтэй хамт байсан үеийнх шиг Грэхэлфинг дэх лекцэнд хүмүүс их оролцдог байв. Итгэж, үнэмшихийн аргагүй эдгэрлүүд тохиолдож байжээ. Гэвч Трамплертай мөн л холбоогоо тасалсан юм. Тэрээр нэг л өдөр Грёнингөөс сурах зүйлээ сурчихлаа гээд түүнээс салж, өөрөө хүн эдгээдэг болсон аж.

Траберхоф-Розенхайм олон хүмүүсийн цугларалт

Тусламж хайсан 30 000 орчим хүн 1949 оны есдүгээр сард өдөр бүр Грёнингийн өмнө цуглардаг байсан

Хайделбергийн нотлох шалгалтын дараа 1949 оны 8-р сард Бруно Грёнинг Өмнөд Германыг зорьсон. Тэрээр түүний нэрийг тойрсон үймээн самуунаас хол байхыг хүсэн Мюнхений ойролцоох Розенхаймд нэгэн хувийн эдлэн рүү явжээ. Эхний үед тэрээр өөрийхөө байгаа газраа нууцалж чадаж байв. Гэсэн хэдий ч түүнийг Баваарт хүрэлцэн ирсэн тухай эхний сонины мэдээллээр хүмүүс бөөн бөөнөөрөө түүн рүү ирж эхэлсэн байна.

Өдөрт Розенхаймын Tрaберхофт 30 000 хүртэл хүн цугларч байлаа. Хэвлэл, радио, долоо хоног тутмын мэдээ сонин тухайн үйл явдлын талаар мэдээлж байлаа. Тэр ч байтугай "Грёнинг" нэртэй кино хийж, түүний эргэн тойронд болж буй үйл явдлыг баримтжуулж байв.

Библийн үзэгдэл

Цайтунгсблитц сонины есдүгээр сарын хоёр дахь долоо хоногийн тусгай дугаарт: "Энэ хооронд 10000 гаруй хүн олон цагийн турш аагим халууныг үл анзааран агуу мөчийг хүлээж байтал Грёнинг тагтан дээр гарч ирэн, хүмүүст хандан үг хэлж, эдгээх эрчмээ түгээж байлаа. Хүмүүс түүний "эдгээх цацараг”-ийг бүрэн мэдрэхийн тулд өөр хоорондоо нягт шахцалдан шигүү зогсоцгооно. Удалгүй тэргэнцэр болон сандал дээр сууцгаах хүнд өвчтөнүүд, захад ганцаараа зогсох зарим нэгэн хүнд нөлөөлж эхэллээ. Хагас сохор хүмүүс дахин хараа орж, тахир дутуучууд босож ирэн, саа өвчтэй хүмүүс үе мөчөө хөдөлгөж эхэллээ. Олон зуун хүн өвдөж байсан биеийнх нь хэсэгт огцом хүчтэй өвдөлт мэдрэгдэж, татах, хатгах, ирвэгнэх зэргээр үгээр илэрхийлэхийн аргагүй “бие тайвшран хөнгөрч” байсан ба толгойн өвдөлт гэнэт алга болсон тухай мэдээлж байв" гэсэн байна.

Гэтэл зөвхөн "Tраберхoф"-т л библийн үзэгдэл шиг зүйл болж байсангүй. Грёнингийн очсон газар бүрт нэн даруй түүнийг тоо тоймшгүй олон өвчтэй хүмүүс бүчин авч байв. Анита Хөөне Сүнслэг эдгээгчид өнөөдөр номондоо Грёнингийн эргэн тойронд болж байсан үйл явдлыг бичсэн байдаг. “Грёнинг ирэх тухайгаа мэдэгдэхэд л эдгэрэх үйл явц эхэлдэг байжээ.. 1949 оны есдүгээр сард Мюнхенд хийсэн Грёнингийн ердийн айлчлалын үеэр ажиглагдсан үзэгдлийн тухай сэтгүүлч Рудольф Шпитц ингэж бичжээ:

"19.00 цагийн үед мянга мянган хүн Зонненштрассед хүлээж байв. 22.30 цаг болоход ч хүлээсээр л байна. Дайны таван жилийн хугацаанд би их юм үзсэн боловч Бруно Грёнингийн эсрэг талд дөрвөн цагийн турш сууж байхдаа зовлон шаналал дүүрэн жигшмээр цугларалтыг үзсэн шиг хэзээ ч цочирдож байгаагүй юм. Унаж татах өвчтэй хүмүүс, хараагүйчүүд болон доголончууд таяг тулан түүн рүү дөхнө. Эхчүүд тахир дутуу хүүхдүүдээ өргөн түүнд харуулна. Ухаан алдсан хүмүүс ч байна, уйлаан майлаан, тусламж хүссэн дуу хадна. Гуйна, хүснэ, санаа алдацгаана".

Эрх баригчид сайн санааны үйлийг хүлээн зөвшөөрөв

Анита Хөөнэ сэтгүүлч Рудолф Шпитцийн нийтлэлээс цааш нь иш татсан нь: “Дамнуурган дээр хэвтэх өвчтөнүүд, тахир дутуучууд, тэнд цугларсан бөөн хүмүүсийг өөр нэг Мюнхений сэтгүүлч, доктор Курт Трамплер ажиглаж байжээ. Трамплер бол Мюнхенер Аллгэмайнэ долоо хоног тутмын сонины туршлагатай сэтгүүлч бөгөөд зөвхөн өөрийн нүдээр харж, чихээр сонссон зүйлээ бичжээ: "Бид тагтан дээрээс Грёнингийн бус өөр хэн нэгний дуу хоолойг сонсон, цонхны зүг яарлаа. Мюнхен хотын цагдаагийн дарга Питцэр цугларсан хүмүүст хандан үг хэлж байна. Түүнийг олон жил зовоож байгаа шидрэх өвчин нь Грёнингийн хажууд байснаар илт сайжирсан аж. Питцэр бол хэт мэдрэмтгий ховсдох нөлөөнд автах хүн биш бөгөөд харин өөрт нь мэдрэгдэж, харж ажигласнаа баталж чадах нэгэн байсан. Одоо тэрээр олон нийтийн дунд Грёнингийг хүлээн зөвшөөрч буйгаа мэдэгдсэн бөгөөд Христын нийгмийн намын гишүүн, Парламентын гишүүн Хаген ч түүнтэй адил тайлбар хийлээ.”

Мөн Баваарын төрийн байгууллагууд Бруно Грёнингийг хүлээн зөвшөөрч байсан. Өдөр тутмын Мюнхенер Меркюр сонины 1949 оны 9-р сарын 7-ны “Грёнингт хандсан нинжин сэтгэл” гэсэн гарчигтай мэдээнд: “Баваар мужийн ерөнхий сайд доктор Эхард даваа гаригт болсон хэвлэлийн бага хурал дээр Бруно Грёнингийн үйл хэргийг “ер бусын үзэгдэл” гээд түүнд хуулийн зүйл ангиар саад болж болохгүй гэж мэдэгдсэн байна. Түүний үзэж буйгаар Баваар мужид Грёнингт эдгээх зөвшөөрөл олгоход саад болох зүйлгүй гэжээ.

Баваар мужийн Дотоод хэргийн яам сонины редакц дууссаны дараа: “Бруно Грёнингийн эдгээх чадварт хийсэн урьдчилсан шалгалтаар үүнийг “буяны үйл” гэж үзэж болохоор байгаа тул Уламжлалт эмчилгээний хуулийн дагуу зөвшөөрөл шаардлагагүй” гэсэн мэдэгдэл гаргажээ”.

Нэр төрийг гутаасны дараа эдгэрлийг бүртгэсэн эмнэлэгийн баримт материалууд

Траберхофт Грёнингийг тойрсон том хөл үймээн болов. Түүний гайхалтай чадвараар ашиг олох гэсэн хүмүүс олширлоо. Тэд түүний нэр төрийг гутаан доромжилсоноор, эрх бүхий байгууллагууд түүнээс зай авахад хүргэсэн юм. Байдал улам хүнд болох үед Грёнинг Баваарын уул руу нүүжээ. Тэрээр эмчилгээний газар байгуулах зарим саналыг зөвшөөрөх тухай ч бодож байв. Түүний туйлын хүсэл бол тусламж хайгчдыг эмх замраатай байдалд оруулан эдгээх явдал байлаа. Эмч нар урьдчилсан ба эдгэрлийн дараах үзлэгийг Хайделбергийн загвараар хийж, эдгэрлийн явцыг баримтжуулах ёстой байсан юм.

“Бруногийн гайхамшиг” ба Шинжлэх ухаан

Хайделбергт хийгдсэн анагаахын зүгээс нотлох шалгалтын дүгнэлтийг бичгээр өгөх амлалт

Энэ Хэрфордод байсан үед Рэвю сэтгүүлийн анагаахын салбарын мэргэжилтнүүд Грёнингийн эдгэрлийн үр дүнг нотлохоор шалгаж эхэлсэн. Марбургийн сэтгэл судлаач, эмч, профессор, доктор Х. Г. Фишер тусгай сурвалжлагчийн бүрэлдэхүүнтэй Херфорд руу явсан. Тэнд эдгэрсэн хүмүүстэй ярилцлага хийж, Грёнингийн "арга барил" нь үнэндээ амжилттай байсан гэж гайхшран тодорхойлж байсан юм. Ингээд Рэвю "Грёнингийн гайхамшиг"-т шинжлэх ухааны үүднээс тайлбар хийхээр шийдсэн. Хайделбергийн их сургуулийн эмнэлэг дээр "шидэт эмч"-ийн "эдгээх арга барилыг" судлахаар болов.

Бруно Грёнинг Фишерийн саналыг хүлээн авсан, учир нь эдгээх үйл явц амжилттай болбол эерэг дүгнэлт гаргаж өгнө гэж Фишер түүнд амласан юм. Грёнинг үйл хэргээ саадгүй гүйцэтгэх арга замаа оллоо гэж найдаж байв.

Эмч нарын нүдэн дээр болсон эдгэрлүүд - “Бруно Грёнинг бол луйварчин биш”

Нотлох шалгалт 7-р сарын 27-нд эхэлсэн. Түүнд бичсэн 80 000 гаруй тусламж хүссэн захиануудаас өвчтөнүүдийг сонгон, юу чаддагаа тэрээр шалгалтынханд батлан харуулах болов. Мөн Хайделбергийн Лудолф-Крээл эмнэлгийн зарим өвчтөн нэмэгдэж ирсэн. Тэднийг урьдчилан маш сайн үзэж, оношийг нарийн тогтоосон байна. Дараа нь тэд Грёнинг руу очиж, “түүний арга барил”-ыг өөрсдийн бие дээр хэрхэн нөлөөлөхийг харахаар болов. Энэ бүх хугацаанд эмч нар хамт байлцжээ. Тэд өвчин хэрхэн бага багаар аяндаа алга болж байсныг харсан гэрч нар болсон байна. Тухайн эмнэлэгт хийгдсэн давтан шинжилгээгээр тэдний эдгэрлийг баталгаажуулсан байна. Бүр эдгэршгүй гэгддэг “Бехтеревийн өвчин” хүртэл эдгэрсэн байлаа.

Рэвю сэтгүүлд нийтлэгдсэн урьдчилсан дүгнэлтэнд профессор, доктор Фишер “Бруно Грёнинг бол луйварчин биш, харин төрөлхийн аявьастай сэтгэлийн эмч” гэж тайлбар хийжээ. Үүгээр “Грёнингийн гайхамшигт үзэгдэл” гэдгийг өөрийн өнцгөөс тайлбарлах гэж оролдсон боловч түүнд шударгаар хандахад нөлөөлж чадаагүй.

Грёнинг ашиг олохоос татгалзсан нь

Бүх үр дүнд үнэлгээ хийсний дараа эцсийн дүгнэлт гарах ёстой байв. Бруно Грёнингт түүний үйл хэргийн цаашдын замд саад бэрхшээл учрахгүй болно гэж баталгаа өгч байв. Энэ хооронд ноён профессор Фишер, ноён профессор фон Вайцзекер (түүний ивээл дор энэхүү ажиллагаа явагдсан) нар Бруно Грёнингт дараах саналыг тавьсан байна: Тэд эмчилгээний газрууд байгуулж, тэнд эмч нарын хамт тэр үйл ажиллагаа явуулна. Харин удирдлага болон өвчтөний сонголтыг тэд өөрсдөө хариуцна.

Энэ талаар Бруно Грёнинг: “Ноён профессор Ф.-ийн үүнтэй холбоотой надад тавьсан санхүүгийн нөхцөл г.м нь миний хувьд хүлээн зөвшөөрөх боломжгүй зүйл байв. Мэдээж энэ бүгдийг санхүүжүүлэх ноёдуудтай олон удаа уулзаж ярилцсан. Би ноён профессор Ф.-ийн тавьсан саналыг хүлээн зөвшөөрөх боломжгүйгээ илэрхийлээд татгалзсан үндэслэлээ дараах байдлаар тайлбарласан юм. Нэгд, надад ямар ч мөнгө байхгүй учраас санхүүгийн үүрэг хүлээхгүй; хоёрт, үйл хэргээ бизнес болгоно гэж хэзээ ч бодож байгаагүй. Ийм учраас эдгээр бүх зүйл нь миний хувьд ямар ч боломжгүй гуйлт байв. Нөгөө талаар би зөвхөн хийх ёстой үйлээ үйлдэх хүсэлтэй байсан: Энэ нь тусламж хайгчдад туслах, энэ үүднээс эмч, сэтгэл зүйчидтэй хамтрах саналыг би тэдэнд тавьж болох ч, харин хэзээ ч үүгээр бизнес хийхийг хүсээгүй юм” гэжээ.

Дүгнэлт гарахаа больж, хуультай зөрчилдөх болсон нь

Бруно Грёнингийн татгалзсан хариу нь профессорууд түүнийг сонирхохоо болиход хүргэсэн байна. Амлаж байсан дүгнэлт хэзээ ч гараагүй юм. Харин түүний үйл хэргийг чөлөөтэй явуулахыг нь дэмжихийн оронд түүний замд нь шинэ саад тотгор тавьж байсан. Судалгаа, шинжилгээний явцад түүний “эдгээх арга барил”-д “эмчилгээ”, “өвчтөн” зэрэг нэр томьёо хэрэглэж, түүний эдгээх үйлийг анагаахын эмчилгээний үйл ажиллагаа хэмээн үзжээ. Ингэснээр энэ нь уламжлалт эмчилгээний хуультай зөрчилдөх нь тодорхой болсон юм.

1949 он - олон нийтийн анхаарлын төвд

Херфорд хотноо Бруно Грёнингийн үзүүлсэн нөлөө

тусламж хайгсад Грёнингийг бүчин авсан нь

9 настай Дийтер Хюлсманн удаан хугацаагаар хэвтэрт байлаа. Тэрээр булчингийн сулралын хүнд хэлбэрээр өвдөн шаналж, түүнийг үзсэн эмч, профессоруудын аль нь ч тусалж чадаагүй юм. Бруно Грёнинг тэр хүүг хүлээн авсны дараа хүү дахин алхаж чаддаг болсон. Инженер Хюлсманн хүүгийнхээ гэнэтийн эдгэрэлд баярлан зочноо гэртээ үлдэхийг хүссэн байна. Хюлсманн “гайхалтай хүн”-ээр бусад өвчтэй хүмүүст туслуулах үүднээс тэднийг гэртээ урихыг хүссэн байна.

Бруно Грёнинг энэхүү саналыг хүлээн зөвшөөрсөн ба өдрөөс өдөрт тусламж хүссэн олон хүн ирдэг болжээ. Улам л олон хүн Грёнингийн гайхамшигт үйлдлийг олж харж байлаа. Нэг их удалгүй түүний нэрийг амтай болгон хэлэх болсон. Сонин хэвлэлүүд “шидэт эмч”-ийн талаар мэдээлж, Британийн эзэмшлийн бүсэд тэр өдөр тутмын ярианы сэдэв болж байв. Мянга мянган хүн Вилхелмын талбай руу цуван, хүмүүс байшинг бүчин авсан байлаа.

Мюнхенер Меркюр өдрийн сонины Манфрэд Лютгенхорст 1949 оны 6-р сарын 24-нд бичихдээ: “Намайг үдээс өмнө 10:30-д Херфордод очиход, Вилхелмын талбайд байдаг хоёр давхар жижиг байшингийн урд мянгаад хүн цугларсан байлаа. Үгээр тайлбарлашгүй аймшгийн дүр зураг харагдаж байв. Үй олон тахир дутуу хүмүүс түрдэг тэрэгтэйгээ, зарим нь гэрийнхнээрээ өргүүлсэн, сохор, дүлий, оюун санаа болон биеийн хөгжлийн бэрхшээлтэй хүүхэдтэй ээжүүд, настай эмэгтэйчүүд, залуу харчуул бүгд шахцалдан, ёолцгоож байлаа. Бараг зуугаад машин, том тэрэг, автобус зогсоол дээр байсан ба бүгд л холоос наашаа зорьж ирсэн байв.”

Саажилт, ходоодны түгжрэл, хараагүй хүмүүс: “Ноён Грёнинг намайг харсан, одоо би цоо эрүүл боллоо.”

Манфрэд Лютгенхорст цааш нь: “,Та эдгэсэн гэдэгтээ итгэлтэй байна уу?’ гэж би өвчтэй хүмүүсээс асуулаа. Тэд толгой дохино. ‘Та өчигдөр энд байсан ч болоосой’ гэж нэг нь хариулав. ‘Ноён Грёнинг Райнландын Фийрсэнд байсан. Энэ талбай дээр саажилттай таван хүн гарч ирээд эрүүл болоод гэртээ харьсан. Алсаас илгээсэн эдгэрэл - энэ талбай тэднийг эрүүл болгосон.’ Бусад өвчтөнүүд түүний хэлсэнийг баталж байв.

Би цаашаа хүмүүсийн дундуур орж, тэдний гайхалтай яриаг бичиж авч байлаа. Зөвхөн энэ тэмдэглэлээр ном бичихэд ч хангалттай. Намайг тамхи асааж байтал миний хажууд байсан нэгэн залуу: ‘Та нэг ширхэгийг худалдаач!’ гэлээ. Тэр цэргийн дүрэмт хувцас өмссөн байсан ба дээр Оросоос гэр рүүгээ харьж яваа хүн шиг харагдсан. Би түүнд тамхи өглөө. Тэр тамхиа асааж, зоригтойгоор ингэж хэлсэн юм: ‘Та намайг харж байна уу, би одоо бүхнийг өөрөө хийж чаддаг болсон.’ Ингээд тэрээр баруун гараа хуруунуудтай нь, мөн баруун хөлөө хөдөлгөж байлаа. ‘Таныг бас Грёнинг эдгээсэн үү?’ гэж би асуув. ‘Тиймээ, намайг Орост байхад баруун тал маань мэдээгүй болсон. Ноён Грёнинг намайг харсан, тэгээд би одоо эв эрүүл болсон. Би одоо ч гэсэн итгэж чадахгүй байна.’ Аз жаргалтайгаар тэрээр үе мөчөө хөдөлгөж байв.

Би дөчөөд насны буурал үстэй эмэгтэйн хажууд цугларсан хүмүүсийг зорилоо. ‘Мэдээж’ гэж тэр эмэгтэйн хэлэхийг сонсов. Тэр цааш нь ‘Намайг Ноён Грёнинг эдгээсэн. Би ходоодны маш том шархтай, өвчнөөсөө болж их турж эцэн, унтаж чадахаа больсон. Бид арван хоёулаа Грёнинг дээр орсон. […] Намайг тэр харангуут надад ходоодны шарх яг л чулуу шиг газарт унаж байгаа мэт санагдсан. Түүнээс хойш би ямар ч өвчингүй, таргалаад байгаа. Рентген зураг авахуулахад ходоодны шарх ул мөргүй алга болсон байна. Би өөрийгөө эмч нарын үзлэгээр оруулсан. Эмч нар үнэхээр гайхсан гэдгийг би та нарт хэлье!’

Эмэгтэй цааш үргэлжлүүлэн: ‘Энэ бол юу ч биш. Өнгөрсөн 7 хоногт энэ талбай дээр нэгэн хараагүй залуу байсан. Тэр хэдэн өдөр, шөнө хүлээсэн юм. Би байнга үүгээр ирж байгаа болохоор тэр хүнийг би анзаарч харсан. Би түүнийг өрөвдөөд хоолонд урьсан боловч тэрээр ‘Үгүй, хэрвээ ноён Грёнинг гарч ирвэл би тэр хормыг алдаж болохгүй’ гээд зөвшөөрөөгүй. Би түүнд талх авчирч өгөнгөө ‘би таныг вокзал явахад чинь тусалнаа’ гэхэд ‘Надад туслах шаардлагагүй, учир нь би ганцаараа вокзал руу явдаг болно’ гэсэн дээ. Дараа нь би өөрийнхөө нүдээр харсан. Ноён Грёнинг гарч ирэхэд тэр залуу ‘би харж чадаж байна’ гэж хашгирч байлаа. Үнэхээр түүний нүдний бүрэлзүүр алга болсон байсан. Тэрээр надад намайг ямар цүнх гартаа барьж байгааг хэлсэн. Мөн тэрээр: ‘тэнд машин явж байна, машины дугаар нь тэр байна’ гэж хэлсэн. Дээр нь бас би ганцаараа вокзалыг олж чадна гэсэн. Ойр зогсож байсан хүмүүс баярласандаа уйлцгааж байлаа” гэсэн ярьсан юм.

Төрийн байгууллагууд ба эмч нарын холбооноос эмчлэх хориг тавьсан нь

Тун удалгүй төрийн байгууллагууд, ялангуяа эрүүл мэндийн газраас энэ байдлыг сонирхох болсон. Шалгалтын комисс байгуулагдаж, Бруно Грёнингд эмчлэх хориг тавьсан юм. Зарим нөлөө бүхий эмч нар түүний эвлэршгүй дайсан болов. Тэд бүхий л хүчээ дайчлан, түүний үйл хэрэгт хориг тавьж, эдгээх чадварт нь шинжлэх ухааны үүднээс дүгнэлт хийх ёстой гэж шаардсан юм. Хоригийн цаана ямар сонирхол байгааг оролцсон эмч нарын дараах тайланд тодорхой байдаг: “Грёнинг юу хүссэнээ баталж болох боловч түүнд хүн эмчлэх зөвшөөрөл өгөхгүй.” “Грёнингтэй хамтран ажиллах нь эмч нарын мэргэжлийн нэр төрийг гутааж байна.” 6 дугаар сарын сүүлээр тэрээр Хэрфордоос явах ёстой болсон. Эмчлэх зөвшөөрөл авах түүний бүхий л хүчин чармайлт бүтэлгүйтсэн юм.

Ажил мэргэжил ба амьдралын чухал үе шатууд

Ирээдүйн үйл хэрэгтээ бэлдсэн нь

Албан шахалтаар орсон болон төгсөлгүй орхисон сургуулийн он жилүүд

Улсын сургуулийн 5 дугаар анги төгссөний дараа Бруно Грёнинг худалдааны сургуульд элсэн суралцжээ. Гэвч хоёр жил хагасын дараа аавынхаа шахалтаар энэ сургуулиас гарсан байна. Барилгын өрлөгчин тэрбээр хүүгээ мөн л барилгын мэргэжил эзэмшихийг хүсэж байжээ. Ингээд түүнийг мужааны мэргэжилд сургасан боловч бас л төгсөж чадаагүй юм. Дайны дараах хүнд хэцүү цаг үе ийм боломж олгосонгүй. Сургалт дуусахаас 3 сарын өмнө түүний суралцаж байсан компани захиалгагүйн улмаас хаагдах болсон. Үүний дараа тэрээр олон төрлийн ажил хийж үзжээ. Эгон Артур Шмидт тухайн цаг үеийн талаар бичихдээ:

“Эхлүүлсэн ажил болгондоо тэрээр амжилт олсон”

“Энэ тухай хамт ажиллаж байсан олон хүн түүний нэгэн онцгой чанарын талаар “цаг засаж байхдаа ч тэр, радио хүлээн авагч засахдаа ч тэр, сантехникчээр ажиллаж байхдаа ч тэр эхлүүлсэн ажил болгондоо тэрээр амжилт олсон гэж ярьж байжээ. Тэрээр техник их сонирхдог байсан. Түүнчлэн хүнд хүчир, биеийн хөдөлмөр шаардсан ажил хийхээс ч тэрээр ичиж, зовдоггүй байв. Боомтын ажилчны хувьд тэрээр бусад нөхдийн нэгэн адил хар ажил хамтран хийдэг байжээ. Өндөрлөгт хүрэх түүний зам гүн ёроолоор дайрч гарна гэдгийг ч тэрээр нуудаггүй байв. “Намаг балчиг туулаагүй хэн боловч гэгээнтэн болох нь үгүй” гэсэн эртний хятадын нэгэн зүйр үг байдаг. Урьд нь хамтран ажиллаж байсан олон нөхдийнх нь хангалттай гэрчлэл байдаг бөгөөд саяхан би нэгийг хүлээн авсан ба Бруно Грёнингтэй нэг жил хамтран ажилласан, тэр өөртэй нь таарсан хамгийн сайн, хамгийн төлөв төвшин анд нөхөр агаад түүнийг сайнаар дурсаж байдаг хэмээн ямар ч тайлбаргүй, зүгээр л санагалзаж буйгаа гэрчлэлдээ бичжээ.”

Гэрлэлт ба гэр бүлийн хүнд цохилтууд

21 насандаа тэрээр гэр бүлтэй болжээ. Гэвч эхнэр нь түүнийг ойлгодоггүй байв. Эхнэр нь түүнийг хөрөнгөтний гэр бүлийн амьдралд байлгахыг хүсч , анагаах увьдисыг нь “хачин зуршил” хэмээн хүлээн зөвшөөрдөггүй байжээ. 1931 болон 1939 онд төрсөн Харальд ба Гюнтер гэх хөвгүүд нь хоёулаа есөн настайдаа нас баржээ. Тоолж баршгүй олон хүнийг Бруно Грёнинг эдгээсэн боловч Гертруд Грёнинг нөхрийнхөө анагаах увьдист итгэдэггүй байв. Тэрээр хүүхдүүдээ түүнд бус эмч нарт даатгадаг байжээ. Гэвч анагаах ухаан тус болж чадаагүй юм. Хоёр хүү хоёулаа эмнэлэгт нас барсан байна. Харальд 1939 онд Данцигт, Гюнтер 1949 онд Дилленбургт. Энэ бол Бруно Грёнингийн хувьд хувь заяаны хүнд цохилт байлаа. Олон жилийн дараа ч хөвгүүдийнхээ тухай тэр нулимс асгаруулан ярьдаг байжээ.

Ийнхүү дэлхийн хоёр дайны хоорондох цаг хугацаа түүний хувьд хожмын үйл хэргийнх нь бэлтгэл үе байсан юм. Тэрээр хүмүүсийг амьдралын бүхий л үед нь ойлгож, тэдний зовлонг хуваалцахын тулд өөрөө гашуун зовлон амсжээ.

Дайны фронтод ч, олзлогдсон үедээ ч - буудахын оронд тусламж үзүүлж байв

Дэлхийн хоёрдугаар дайны үеэр 1943 онд тэрээр Германы армид татагджээ. Гэвч дарга нартайгаа тэрсэлдэж эхэлсэн байна. Хүн буудахаас татгалзсаны улмаас түүнийг цэргийн хээрийн шүүхээр сүрдүүлж байв. Гэсэн ч эцэст нь тэрээр фронт руу арга буюу явжээ. Тэрээр шархдан, орос цэргүүдэд олзлогдон, 1945 оны эцсээр Баруун Германд дүрвэж иржээ.

Дайны үед ч Бруно Грёнинг өөрийн зангаараа бусдад туслахад бэлэн байлаа. Фронтод байхдаа тэрээр боломж нэг бүрийг алдахгүй ашиглаж бусад цэргүүд болон энгийн иргэдэд тусалж байлаа.

Оросын нэгэн тосгонд байхдаа тэр өлсгөлөнд нэрвэгдсэн оршин суугчдад армийн хүнсний агуулахад орох боломж олгож байжээ. Олзлогдоод цэргийн хорионд байхдаа тэрээр бусад нөхдөдөө сайн хувцас, сайн хоол, сайн орон байр олгохын төлөө тэмцэж байсан. Өлсгөлөнд нэрвэгдэж, харангадсан үй олон хүнийг тэрээр эдгээж өгсөн юм. Дайны аймшигт үеэр тэрээр ганц ч хүнийг хөнөөгөөгүй бөгөөд тоймгүй олон хүнд тусламж үзүүлжээ.

Гэр бүл салалт ба бүх хүмүүст өөрийгөө зориулсан нь

1945 оны 12 дугаар сард тэрээр олзлолтоос суллагдаж, Хессен мужийн Дилленбург хотод амьдралаа шинээр эхлүүлж, гэр бүлээ авчиржээ. Хоёр дахь хүү нь нас барсаны дараа эхнэр нь түүнийг бусдад тусламж үзүүлэх бүрт хориг тавьж байсан тул тэрээр эхнэрээсээ салжээ. Тэрээр өөртөө байгаа анагаах эрч хүчийг бүх хүмүүст зориулах нь өөрийн үүрэг гэж үзсэн. “Би хэн нэгнийх бус, би хүн төрөлхтөнийх” хэмээн хэлж байжээ.

1949 оны эхээр тэрээр Рурын сав газрын нутагт ирэв. Эдгэрсэн зарим хүмүүсийн мэдээллийн дагуу маш олон хүн Бруно Грёнингийг сонирхох болжээ. Тэрээр нэг байшингаас нөгөө байшинд, хаана өвчтэй хүн тусламж хүсч байна, хаана тэр хэрэгтэй байна, тэр газар руу очиж байлаа. Хүүгээ үзүүлэхийг хүссэн Херфорд хотын нэгэн инженерын урилгыг 1949 оны гуравдугаар сард хүлээн авах хүртлээ тэр жижиг хүрээнд хүмүүст тусалж байжээ.

Хүүхэд нас ба өсвөр үе

Зодуулж, шоолуулж, үл ойлголцож, хүлээн зөвшөөрүүлсэн - бусдаас өөр хүүхэд байсан

Хүнд хэцүү орчноос зугтаж байгальд ирээд: “Энд би бурхантай учирсан” гэдэг байв

Бруно Грёнинг нь 1906 оны 5-р сарын 30-нд Данциг-Олива хотод Аугуст ба Маргарете Грёнингийн гэр бүлд долоон хүүхдийн дөрөв дэх хүү болон төрсөн. Түүний эцэг, эх нь хүүгийнхээ ер бусын гэдгийг бүр дээр үеэс мэддэг байсан. Жишээ нь: аймхайд тооцогддог туулай болон гөрөөснүүд түүн рүү ирж, айхгүйгээр илүүлдэг байлаа.

Бруно Грёнинг өсөж томрох тусам, түүний эргэн тойрон түүнд улам л өөрийн биш юм шиг санагддаг болсон. Хааяа гэртээ хөх эрээн болтлоо зодуулдаг байсан тухайгаа Грёнинг ярьдаг байжээ. Тэрээр зодуур түүний биеийг ердөө ч өвтгөдөггүй байсан, харин өөрийг нь хэн ч ойлгодоггүйг мэдэрдэг байсан гэж дурсдаг байжээ.

Хүнд хэцүү орчноосоо залхан, бяцхан Бруно байгаль руу зугтдаг байсан байна. Тэр зарим нэг хүмүүсээс илүү амьтан, мод ургамалд илүү татагдаж байв. Жаалхүү ойролцоох ойд очиж, хэдэн цагаар ч болов алга болдог байжээ.

“Энд би бурхантай учирсан. Бут сөөг бүрт, мод бүрт, амьтан бүрт, тиймээ бүр чулуунд хүртэл би бурханыг мэдэрч байлаа. Хаана ч хамаагүй хэдэн цагаар - цаг хугацааны ойлголт байдаггүй байсан – зогсоод эргэцүүлэн бодохоор надад үргэлж миний дотоод амьдрал хязгааргүй орчин уруу улам тэлж байгаа мэт болдог байсан.”

Тэр өөрийн үе тэнгийнхний зодоонд оролцдоггүй байв. Учир нь тэр ихэнхдээ тоглоом дохууны гол бай болж, бусдаас онцгой байдгаасаа болж байнга зодуулж, шийтгүүлдэг байлаа.

Хүн ба амьтны эдгэрэл

Цаг хугацаатай хамт Бруно Грёнинг бүхий л талаараа танигдаж, энэ нь сүүлдээ түүнийг олон нийтийн анхаарлын төвд авчирсан юм. Түүний ойр орчинд байгаа хүмүүс болон амьтад эрүүл болж байлаа. Ялангуяа, дэлхийн 1-р дайны үед цэргийн хээрийн эмнэлгүүдээр байнга очдог байсан ба тэнд түүнийг хүмүүс харах дуртай байв. Түүнийг ирэхэд шархадсан хүмүүсийн бие сайжирч, улмаар эрүүл болж байлаа. Та жаахан хүү Брунотойгоо ирээч гэж өвчтэй хүмүүс ээжид нь хүсэлт тавьж байсан байна. Гэр бүл болон танилын хүрээнд хүүгийн эдгээх чадварыг дуртайяа хүлээн зөвшөөрсөн юм.

Бие даасан байдлыг хүсэмжилсэн нь

“Намайг жаахан хүүхэд байхаас л эхлэн миний ойр орчинд байсан өвчтэй хүмүүс эдгэрч, мөн сэтгэлийн хөөрлөөсөө болж хэрүүл маргаан хийж байсан хүүхэд болон томчуул намайг хэдэн үг хэлэхэд л чив чимээгүй болдог байв. Угийн аймхай эсвэл аюултай араатанд тооцогддог амьтад ч миний хажууд ирэхээрээ зөөлөн, номхон болдог байсныг би хүүхэд байхаасаа л анзаарсан. Гэтэл аав, ээжийнхээ гэрт харин ч эсрэгээрээ сонин бөгөөд түгшүүртэй байдаг байсан. Удаачгүй би бие даан амьдрахыг хүсэмжлэх болж, гэр бүлийнхээ “буруу ойлголт”-оос ангижрахыг хичээх болсон” гэж Бруно Грёнинг намтартаа бичиж байжээ.

Бруно Грёнинг (1906-1959)

Нийгэмд шуугиан тарьсан ер бусын хүн

1949 оны нэг шөнийн дотор л Бруно Грёнинг гэдэг нэр германы олон нийтийн анхаарлын төвд гарч ирсэн юм. Хэвлэл, радио ба долоо хоногийн тоймоор түүний тухай мэдээлж байлаа. “Шидэт эмч“ гэж нэрлэгдэх болсон түүний үйл явдлаар шинэхэн байгуулагдсан тулгар улс тэр чигээрээ амьсгалж байв. Түүний тухай кино хийгдэж, эрдэм шинжилгээний ажилтнуудаас бүрдсэн судалгааны хороод байгуулан, төрийн байгууллагууд дээд түвшиндээ хүртэл Бруно Грёнингийн хэрэгт анхаарлаа хандуулж байсан. Нордрайн Вэстфален муж улсын Нийгмийн хамгаалалын сайд Бруно Грёнингийг уламжлалт эмчилгээний хууль зөрчсөн гэж буруутгаж байхад, Баваарын Ерөнхий сайд харин Грёнинг шиг ийм “ер бусын үзэгдэл”-д хуулийн зүйл ангиар саад болж болохгүй гэж үзэж байлаа. Баваарын Дотоод хэргийн яам Грёнингийн үйл ажиллагаа бол “үнэ төлбөргүй хийж байгаа буяны ажил” гэж онцлон тэмдэглэж байв.

Хүн амын бүхий л давхарга бүрт Бруно Грёнингийн хэргийн талаар ширүүн маргаан дэгдэж байсан. Сэтгэл хөдлөлийн давалгаа маш их газар авсан. Эмч, сэтгүүлч, хуульч, улс төрч болон сэтгэл судлаачид бүгд л Бруно Грёнингийн тухай ярьж байлаа. Түүний нөлөөгөөр бий болсон гайхалтай эдгэрлүүд нь зарим хүмүүст дээд тэнгэрээс илгээсэн нигүүлсэнгүй их хайр хишиг байсан бол бусад нь үүнийг худал хуурмаг зүйл гэж үзэж байлаа. Гэсэн хэдий ч, анагаах ухааны судалгаагаар эдгэрлүүдийн бодитойг нотолж байсан.

Дэлхий даяар эгэл жирийн ажилчныг сонирхож байлаа.

Бруно Грёнинг 1906 онд Данциг хотод төрж, дайны дараа Баруун Германд дүрвэн ирсэн эгэл жирийн ажилчин хүн байв. Тэрээр олон төрлийн ажил хөдөлмөр эрхэлж байсан бөгөөд мужаан хийж, үйлдвэрт болон боомтод ажиллаж байсан. Тэгтэл тэрээр гэнэтхэн л олон нийтийн сонирхолын төвд зогсох болсон. Гайхамшигт эдгэрлийн тухай мэдээ дэлхий даяар тархсан. Бүх улс орноос өвчтөнүүд хийгээд тусламж хүссэн захидал, ажил төрлийн санал түүнд ирж байлаа. Арван мянган эдгэрэхийг хүссэн хүмүүс түүний эмчилгээний газруудад хүрэлцэн ирдэг байв. Анагаах ухаанд хувьсгал гарах тохироо бүрдсэн байлаа.

Хоригууд, шүүхийн ажиллагаа, шунахай хамтрагчдын хавчлага дор

Гэвч хатуу ширүүн сөрөг хүчин ч бас байсан юм. Тэд Бруно Грёнингийн үйл хэрэгт хориг саад тавихад бүх хүчээ дайчилж байв. Эмчилгээний хоригоор түүнийг буруутгаж, шүүхийн ажиллагаа түүнд чирэгдэл учруулж байсан. Үйл хэргээ журмаар нь явуулах гэсэн түүний бүх оролдлого талаар болсон юм. Энэ нь нэг талаас нийгмийн тодорхой хүчний хүчтэй эсэргүүцэл, нөгөө талаас түүний хамтран ажиллагсадын чадваргүй байдал, шунахайн сэдлээс болжээ. 1959 оны 1-р сард Бруно Грёнинг Парис хотноо эх гэр рүүгээ буцах үед түүний эсрэг шүүхийн шүүн таслах сүүлчийн хурал ид дундаа үргэлжилж байсан юм. Шүүхийн шүүн таслах ажиллагаа хаагдсан боловч хэзээч эцэслэн шийдвэр гараагүй билээ. Олон асуулт хариултаа хүлээсэн хэвээр үлджээ.