De „Heilstrom“
Levensstroom uit de goddelijke krachtbron
Gröning als „transformator” tussen de „elektriciteitscentrale” God en de „gloeilamp” mens
Bruno Gröning duidde zichzelf aan als bemiddelaar van een geestelijke kracht, die direct van God komt en genezing bewerkstelligt. Deze goddelijke kracht noemde hij „Heilstrom“.
Om het wezen van de Heilstrom te verklaren, bediende hij zich van een voorbeeld. Hij vergeleek God met een elektriciteitscentrale, de mens met een gloeilamp. Zoals de gloeilamp slechts dan tot zijn doel kan komen, als de stroom uit de centrale hem bereikt, zo kan de mens slechts dan in de goddelijke orde leven, als hij met de kracht van God wordt gevoed. Zichzelf schreef Gröning de taak van een „transformator“ toe. Hij verandert de oneindig hoge goddelijke energieën zo, dat ieder mens alleen maar zoveel krijgt als hij kan opnemen. Zijn vermogen tot het opnemen van kracht was onbeperkt. Zo was het bijvoorbeeld op de Traberhof bij Rosenheim mogelijk, dat duizenden mensen gelijktijdig de genezende kracht voelden en het tot grote massale genezingen kwam.
Toen de verbinding tussen God en mens werd verbroken
Bruno Gröning verklaarde, dat in de oertoestand een directe verbinding bestond tussen de „centrale“ God en de „ontvanger“ mens. De mensen leefden op aarde als kinderen van God in hoogste eenheid met hun Vader. Maar omdat zij zich van God afwendden, vielen ze uit de goddelijke orde en gaven zich prijs aan nood en ellende. De verbinding tussen God en mens werd verbroken. Mettertijd ontstond een steeds dieper wordende kloof, die de mensen vanuit zichzelf niet meer konden overbruggen.
De brug over de kloof tussen God en mens heen naar een nieuw levensgevoel
Bruno Gröning zegt: „En omdat de mens nooit meer op de eigenlijke, op de goddelijke weg terugkon, omdat de brug, die hier naartoe leidde, opgeblazen was, en hij was samengeperst tot een hoopje en dwaalde maar wat rond. De brug naar deze ware, goddelijke weg heb ik gebouwd, heb ik weer opgericht, en als u deze brug benut, als u hierover gaat, komt u op de weg, op de goddelijke weg, waar zelfs u dan de verbinding met het grote, enige, goddelijke werk hebt, waar u dan de ware, de echte, de juiste, de goddelijke levensstroom krijgt, om dan weer goed, allereerst gezond uw leven te kunnen leiden.“
„En wie over deze brug gaat en de ware, goddelijke weg verder loopt, die zal een heel ander gevoel krijgen, die is verbaasd over dat alles, wat daar is, wat hij hier tot nu toe nog niet kon erkennen. Aldaar ontvangt u werkelijk pas de aansluiting met het grote goddelijke werk.“
Wie de leer van Bruno Gröning volgt en zich opent voor de goddelijke kracht, zal de Heilstrom aan zijn eigen lichaam voelen. Een volledig nieuw levensgevoel zal in hem binnentrekken: pijn, zorgen en nood zullen wijken, gezondheid, harmonie en vreugde zullen in hem plaatsnemen. Hij begint te beleven dat God niet als onbarmhartig rechter ver boven de sterren troont, maar als liefdevolle Vader bij de mensen is en hen wil helpen. De kloof is overwonnen. De mens beleeft opnieuw de oertoestand.
De grote ommekeer
Zich van de ziekte losmaken en in de gezondheid geloven
Zich in gedachten met de ziekte bezighouden, betekent deze vasthouden
Steeds weer riep Bruno Gröning de mensen op tot de „grote ommekeer“. Hij spoorde hen aan het geloof in het goede in de daad om te zetten en af te zien van de slechte gewoonten.
Om te beginnen vroeg hij de mensen niet aan de ziekte te denken. Hij bracht steeds naar voren dat de ziekte van het kwade komt en het kwade is. Zich hiermee bezighouden betekent zich met het kwade afgeven. Dit verhindert het genezingsproces en kan het zelfs onmogelijk maken. „Wie zich met de ziekte bezighoudt, houdt deze vast en verspert de goddelijke kracht de weg.“
De mens moet zich van de ziekte losmaken, deze niet als zijn eigendom beschouwen, maar hierin een euvel zien. „De ziekte hoort niet bij de mens!“
De ziekte aan Bruno Gröning afgeven
Bruno Gröning deed de mensen het aanbod, de ziekten van hen af te nemen. „Geeft u mij uw ziekten en uw zorgen! U komt er alleen niet mee klaar. Ik draag ze voor u. Maar geeft u mij deze vrijwillig, stelen doe ik niet!“
„Als u de ziekte blootlegt, dat ik deze van u kan afnemen, is het goed; als u eraan vasthoudt, dan mag ik ook niets doen. Het zevende gebod verbiedt het: ‚Gij zult niet stelen!‘ Als ik de mens met geweld de ziekte zou afnemen, zou ik zondigen. Ik mag niet stelen! Wie van zijn ziekte houdt, houdt deze vast, wie deze kan vergeten, van hem neem ik haar, dat hij haar vrijgeeft, niet slechts in gedachten, ook in daden. U moet naar mijn woord luisteren! Ik wil u niet beïnvloeden. Als u de ziekte vrijgeeft, dan neem ik alle kwalen van u af!“
Allereerst moet de mens een innerlijke ommekeer in zichzelf bewerkstelligen
Hoe belangrijk Bruno Gröning de innerlijke ommekeer van een ieder vond, maakt de volgende passage uit het boek De grote ommekeer van Kurt Trampler (zelf genezen, tijdelijk medewerker van Bruno Gröning, journalist en auteur) duidelijk: „Ook in persoonlijke gesprekken hoorde ik van Gröning dikwijls het besliste standpunt, dat hij de verantwoording voor God draagt, de ‚genezing door zuiver goddelijke kracht‘ slechts aan de zieken te voltrekken, die tenminste van goede wil zijn om volgens de goddelijke wet te leven, en ieder van de genezing uit te sluiten, die niet bereid is van het kwade af te zien. „Ik zou,“ zo zei hij, „een massale genezing ook zo kunnen voltrekken, dat ik zeg: Alle zieken van een stad of van een land worden gezond! Maar zou daarmee niet meer verloren dan gewonnen zijn? Zouden de slechten onder de zieken daarmee tot ommekeer bereid zijn? Zouden zij niet slechts de herwonnen gezondheid misbruiken? Nee, eerst moet de mens een innerlijke ommekeer in zichzelf bewerkstelligen, eerst moet hij bereid zijn het duivelse uit zich te scheuren en de weg naar God te vinden. Pas dan is hij het waard om genezen te worden.“
De oorspronkelijke mens was niet ziek
De volgende woorden van Bruno Gröning verduidelijken deze uitspraak en verklaren het ontstaan van de ziekten:
„Hoe is het er eigenlijk toe gekomen, dat de mens ziek geworden is? De oorspronkelijke mens was niet ziek. De mensen zijn slecht geworden, steeds slechter, van generatie op generatie. De slechtheid heeft zo ver om zich heen gegrepen, dat het spoedig niet meer mogelijk is om te leven. Twist en strijd, zelfs in de gezinnen, meer oorlog dan vrede onder de volkeren! De zorgen brachten het zielenleed over de mensen, en deze hebben zich zo diep geworteld, dat de mensen ziek moesten worden. De één belast via de ziel de ander. De mensen zijn bedorven, ze hebben zich van het natuurlijke verwijderd, velen hebben het geloof in God verloren. Wie echter van de goddelijke weg afraakt, die raakt ook van zijn gezondheid af.“
Wil de mens de gezondheid door Bruno Gröning terugkrijgen, dan moet hij bereid zijn van de „slechtheid“ af te zien. Hij moet het slechte, de ziekte, de rug toekeren, zich daarvan losmaken, niet meer denken „mijn astma, mijn reuma enzovoort“. Dat is niet altijd gemakkelijk. Het vereist een innerlijke verandering. De mens moet zijn denken fundamenteel omschakelen. Hij moet niet zoals gewoonlijk in de ziekte, maar in de gezondheid geloven. Hij moet het geloof opnemen, dat zelfs ongeneeslijke ziekten te genezen zijn.
„Met het verstand kan ik niet begrepen worden”
Wat verwachtte Bruno Gröning daar van de hulpzoekenden! Verzet elk logisch denken zich niet om zo'n eis serieus te nemen? Hoe moeten door reuma misvormde gewrichten weer in orde komen, hoe verlamde ledematen weer in staat te functioneren? Hoe moet het mogelijk zijn om Bruno Gröning ziekten af te geven, zonder dat hij de kleinste behandeling verricht, ja, zonder dat men hem de ziekte ook maar beschrijft? Is dat niet een belediging voor ieder nuchter denkend mens?
Het is inderdaad een grote ommekeer, die Bruno Gröning van de mensen verwacht, het betekent toch elk wetenschappelijk, op het verstand georiënteerd denken aan de kant te zetten en het geloof in iets hogers op te nemen. Zijn leer berust op volledig andere principes dan het tegenwoordig gebruikelijke verstandelijk denken, uit de materialistische tijdgeest voortgekomen. Daarom zei hij dikwijls: „Met het verstand kan ik beslist niet begrepen worden.“
De oorzaak van ziekten
Als de verbinding met de goddelijke krachtbron ontbreekt
Een ziekte is geen toeval
Veel mensen leven tegenwoordig in het geloof dat een ziekte iets toevalligs zou zijn, dat plotseling opduikt en de mens als vanuit het niets overvalt. Bruno Gröning zei daarentegen: „Hoe verder de mens zich van God afwendt, wetend of onwetend, hoe minder leven er in zijn lichaam steekt, zodat er nauwelijks nog zo veel leven in was, dat de organen op hem, zoals hij ze moet bepalen, reageerden. Niet meer met volledige kracht kon hij door het leven gaan. Hij is hier van deze krachtbron afgeraakt. Hij heeft uiteindelijk de verbinding met de grote, goddelijke krachtbron verloren. Hij heeft de kracht van God niet meer in zich kunnen opnemen. En zo werd het, zijn lichaam, tot een wrak.“
Tussen God en de mensen ontstond een grote kloof
Hoe de mens weer tot de gezondheid kan komen, beschreef Bruno Gröning als volgt: „God heeft de mens mooi, goed en gezond geschapen. Zo wil Hij hem ook hebben. Oorspronkelijk waren de mensen geheel met God verbonden, er was alleen maar liefde, harmonie en gezondheid, alles was één. Maar toen de eerste mens naar de stem, naar de kwade, die buiten deze eenheid sprak, luisterde en dat heeft gedaan, toen werd deze verbinding verbroken, en sindsdien staat God hier en de mens daar. Tussen God en de mens ontstond een grote kloof. Er is geen verbinding. De mens - op zichzelf aangewezen - kan nog zo gelovig zijn en bidden, hij zal op zijn levensweg door het kwade aangevallen en in de diepte getrokken worden. U bent op uw levensweg daar aangekomen, daar beneden. U beleeft ongeluk, pijn, ongeneeslijke kwalen. Ik zeg u: gaat u niet nog dieper, maar ik roep u op tot de grote ommekeer! Komt u omhoog, en over de kloof bouw ik voor u een brug! Gaat u van de lijdensweg op de goddelijke weg! Hierop is geen ongeluk, geen pijn, geen ongeneeslijk - daar is alles goed. Deze weg leidt naar God terug!“
De leer van Bruno Gröning
Hulp en genezing langs geestelijke weg
De leer van Bruno Gröning gaat uit van de invloeden van geestelijke krachten op de mens. De invloed van deze krachten is groter dan door de meeste mensen wordt aangenomen.
De mens als „batterij”- om zijn taken te vervullen, moet hij steeds weer nieuwe levensenergieën opnemen
Bruno Gröning vergelijkt de mens met een batterij. In het dagelijkse leven levert ieder kracht in. Toch wordt de benodigde nieuwe levensenergie dikwijls niet meer voldoende opgenomen. Evenals een lege batterij niet in staat is te functioneren, zo kan een krachteloos lichaam zijn taken niet uitvoeren. Uitputting, nervositeit, levensangsten en uiteindelijk ziekte zijn de gevolgen.
Bruno Gröning legde uit hoe ieder weer tot nieuwe energie kan komen. Het geloof in het goede is hiervoor evenzeer voorwaarde als de wil tot de gezondheid. De mens is overal omgeven door genezende golven, die hij slechts hoeft op te nemen. Volgens Bruno Gröning bestaat er geen ongeneeslijke ziekte, hetgeen de medisch onderzochte succesberichten bevestigen. De genezingen vinden hier alleen plaats langs geestelijke weg en zijn daarom niet gebonden aan het materiële lichaam van Bruno Gröning.
Hoe de mens de Heilstrom het beste opneemt
Om deze Heilstrom op te nemen, zit de hulpzoekende met geopende handen, armen en benen niet over elkaar, om het stromen van de Heilstrom niet te belemmeren. Gedachten aan ziekten en zorgen werken storend, gedachten aan iets moois daarentegen helpen.
Als de Heilstrom door het lichaam stroomt, stoot deze op de organen die door ziekte zijn belast en begint daar een reinigende werking. Daarbij kan er pijn optreden, die een aanwijzing is voor de reiniging van het lichaam. Omdat de ziekte in haar aard niet door God gewild is, wordt zij geleidelijk verwijderd. Dat kan in enkele gevallen ook spontaan gebeuren. Hiervoor is het nodig dat de mens zich in gedachten niet meer met de ziekte bezighoudt, maar erin gelooft dat voor God geen ongeneeslijk bestaat.
Om ook verder gezond te blijven, stellen de Bruno Gröning-vrienden zich dagelijks op de ontvangst van de Heilstrom in. Het gezonde lichaam vormt de basis voor een leven in harmonie met de mens zelf, zijn medemensen en met de natuur.
Bruno Gröning geeft de mensen een leer
Het doel van de leer van Bruno Gröning is om iedereen tot een levensblij mens te maken, die vrij is van lichamelijke en psychische belastingen.
Hierover zei Bruno Gröning woordelijk: „Deze, mijn leer is een uitgesproken levenswijsheid, waarnaar reeds veel van mijn vrienden leven en daarmee succes hadden. Door het aannemen van deze leer kwam in hen een volledige omschakeling tot stand, die zelfs in veel gevallen tot een succes met betrekking tot hun gezondheid leidde.“
Bruno Grönings streven gold slechts het ene doel: de noodlijdenden te helpen. Hen gaf hij zijn leer mee op weg, die niet op intellectuele overwegingen berustte, maar ontsproot aan het intuïtief aanvoelen van geestelijke wetmatigheden. Wie zich met deze leer nader bezighoudt, zal een onvermoede complexiteit vinden en erkennen, dat deze leer ver boven het aspect van de genezing uitreikt, doordat de mens niet alleen geneest in zijn lichaam, maar ook geneest in zijn ziel. Hij riep de mensen op in het goede te geloven en het in de daad om te zetten.
