Interview met getuige uit die tijd mevrouw E. Süffert

Genezing van astma in München

Een buurvrouw bracht mij met de heer Gröning in München in contact. Zij wist dat ik al 14 jaar lang aan een zware astma leed en daardoor had ik vaak de moed om te leven verloren.

Ik werd vriendelijk ontvangen. Bruno Gröning zat achter een bureau, ik ervoor, de armen en benen niet over elkaar geslagen. Bruno Gröning vroeg me om rustig en diep adem te halen. Dat deden we allebei, hetgeen ik komisch en lachwekkend vond. In - uit, in - uit. Toen kreeg ik een heet gevoel in mijn benen. De heer Gröning begon te spreken over een operatie bij mij waarbij alles goed genas. Daar was door mij voordien met geen woord over gerept. Hij legde mij uit dat hij alles aan zichzelf voelt en zo de kennis verkrijgt. Hij wist van mijn vroegere infectueuze geelzucht, dat ik 's nachts vaak moest opstaan om te plassen en dat ik dikwijls dagenlang geen stoelgang kon hebben. Bruno Gröning wist eenvoudig alles. Nu verging mij het lachen. Hij moedigde me aan door te gaan met ademhalen. Vervolgens kreeg ik een erge aanval en ik had het gevoel alsof er een rotsblok op mij lag. De heer Gröning haalde net zo luid adem als ik. Plotseling, kort voor het stikken, kreeg ik het gevoel alsof er door mijn lichaam van het hoofd tot in mijn buik energie stroomde. Daarop kon ik goed en vrij ademhalen. 's Nachts sliep ik zo rustig, dat mijn man mij wakker maakte. Hij wilde zien of ik nog leefde. Vroeger zat ik meer in bed dan ik lag. Ik hoorde mezelf piepen, alsof er een D-trein het station van München binnenliep.

Bij de ontmoeting vond ik Bruno Gröning zeer ingetogen. Ik beleefde een geestelijke verbinding van hem naar mij. Bruno Gröning gaf mij drie blaadjes zilverpapier, die ik op borst en buik moest leggen. Hij zei dat ik dan goed zou kunnen ademhalen. Dat deed ik ook. Sinds die tijd heb ik nooit meer een aanval gekregen.