Ο τελευταίος δρόμος του

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ πεθαίνει στο Παρίσι στις 26 Ιανουαρίου 1959

Διάγνωση: καρκίνος του στομάχου σε προχωρημένο στάδιο

Στο τέλος του φθινοπώρου του 1958, ο Μπρούνο Γκρένινγκ πήγε στο Παρίσι με την δεύτερη σύζυγό του, την Josette, την οποία είχε παντρευτεί τον Μάιο του 1955, και εξετάστηκε από τον καρκινολόγο και φίλο Δρ. Pierre Grobon. Το αποτέλεσμα πολλών ακτινολογικών εξετάσεων έδειξε έναν καρκίνο στομάχου σε προχωρημένο στάδιο. Ο γιατρός Grobon θέλησε να τον εγχειρίσει αμέσως, αλλά ο Μπρούνο Γκρένινγκ αρνήθηκε.

Επέστρεψε στην Γερμανία και προετοίμασε τον εορτασμό των Χριστουγέννων των κοινοτήτων. Στις 4 Δεκεμβρίου, κατέγραψε σε μαγνητοταινία τα λόγια που έπρεπε να ακουστούν στις διάφορες κοινότητες. Έπειτα γύρισε πάλι στο Παρίσι με την γυναίκα του. Εν τω μεταξύ ο γιατρός Grobon είχε πληροφορήσει τον εξέχοντα ειδικό στην χειρουργική του καρκίνου, τον διδάκτορα Bellagner. Σ’ αυτού την κλινική, που ήταν στην οδό Henner, όχι μακρυά από την Μονμάρτη, έγινε η επέμβαση στις 8 Δεκεμβρίου. Το αποτέλεσμα ήταν φοβερό για τους γιατρούς: ήταν ακόμη πολύ χειρότερο απ’ αυτό που οι ακτινογραφίες είχαν αφήσει να υποτεθεί – δεν ήταν πλέον εγχειρίσιμο. Η πληγή ξανακλείστηκε αμέσως.

Εκπληκτικά ταχεία ανάρρωση

Η Josette Γκρένινγκ έγραψε γι’ αυτό το θέμα: «Δεν μπόρεσαν εντούτοις να καταλάβουν ότι η εξωτερική εμφάνιση του Μπρούνο πρόδιδε τόσο λίγο τις φοβερές εσωτερικές οδύνες του, το ότι μπορούσε ακόμη να αναπνέει κανονικά, ότι ο μεταβολισμός του λειτουργούσε ακόμη άψογα κατά τις τελευταίες εβδομάδες, ότι η ανάλυση του αίματός του ήταν άριστη. Κανονικά σ’ αυτό το προχωρημένο στάδιο, επέρχονται έμετοι με την ελάχιστη λήψη τροφής και ο ασθενής, σκληρά δοκιμαζόμενος, θα πεθάνει αργά από πείνα. Στον Μπρούνο, τίποτε από αυτά δεν εκδηλώθηκε.»

Προς έκπληξη των γιατρών του, ανέρρωσε πολύ γρήγορα και επέστρεψε στην Γερμανία όπου πέρασε τις γιορτές των Χριστουγέννων. Στα μέσα Ιανουαρίου, συνάντησε, για μια διάρκεια τριών ημερών, τους διευθύνοντες του νέου συλλόγου και καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να συνεχιστεί το έργο. Οι δύο άνδρες δεν υποπτεύτηκαν καθόλου ότι αυτή ήταν η τελευταία τους συνάντηση με τον Μπρούνο Γκρένινγκ.

Εγχείρηση στο Παρίσι κατά την διάρκεια μιας καταιγίδας

Στις 21 Ιανουαρίου, πήρε το αεροπλάνο για να επιστρέψει στο Παρίσι. Μία εγχείριση είχε καταστεί απαραίτητη λόγω μιας εντερικής απόφραξης. Στις 22 Ιανουαρίου 1959, στις 9 η ώρα το πρωί – ακριβώς την ώρα όπου η διαδικασία αναθεώρησης άρχιζε στο Μόναχο – ο Μπρούνο Γκρένινγκ εγχειρίστηκε για μια ακόμη φορά. Χρειάστηκε να υποφέρει αυτό που ο ίδιος είχε καταφέρει να αποτρέψει σε αναρίθμητους ανθρώπους∙ δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να βοηθήσει τον εαυτό του.

Εκείνο το πρωί, ενώ βρισκόταν υπό αναισθησία, μια βίαιη καταιγίδα ξέσπασε απότομα στο Παρίσι. Η γυναίκα του Μπρούνο Γκρένινγκ παρέθεσε: «στις 22 Ιανουαρίου 1959, ενώ ο σύζυγός μου βρισκόταν ακόμη υπό αναισθησία, μια καταιγίδα ξέσπασε απότομα πάνω στο Παρίσι, σκοτεινιάζοντας την γαλήνια και διαυγή ατμόσφαιρα εκείνης της ημέρας. Έκανε τόσο σκοτάδι που αναγκαστήκαμε ν’ ανάψουμε το φώς καταμεσήμερο. Η νοσοκόμα εξέφρασε την έκπληξή της σχετικά με μια τόσο βίαιη καταιγίδα. Τις μέρες που ακολούθησαν την εγχείρηση, η θερμοκρασία και ο σφυγμός του Μπρούνο ήταν τελείως κανονικές. Σηκώθηκε μάλιστα δύο φορέ και κάθισε σε μια πολυθρόνα.»

«Πλήρης εσωτερική καύση»

Στις 25 έπεσε σε κώμα και την επαύριο, στις 26 Ιανουαρίου 1959, στις 13ω:46΄, ο Μπρούνο Γκρένινγκ πέθανε στην κλινική της οδού Henner από καρκίνο, όπως έγραψε ο γιατρός στην πράξη θανάτου. Ήταν πραγματικά καρκίνος; Ο γιατρός Bellanger είχε πει μετά την δεύτερη επέμβαση: «Η καταστροφή μέσα στο σώμα του Μπρούνο είναι τρομακτική, είναι μια ολική εσωτερική καύση. Το ότι μπόρεσε να ζήσει τόσον καιρό και χωρίς να υποφέρει από φρικτούς πόνους είναι ένα μυστήριο για μένα.»

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ είχε ήδη πει πολλά χρόνια πριν: «Όταν θα μου απαγορεύσουν να εξασκώ την δραστηριότητά μου, θα καώ εσωτερικά.»

Νεκρολογία

Μια επιστολή του γιατρού Grobon, που απευθύνθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1959 στην χήρα, μαρτυρεί για τον τρόπο με τον οποίο ο Μπρούνο Γκρένινγκ δέχτηκε το πικρό του πεπρωμένο. «Αυτές (οι φροντίδες που παρείχαν οι γιατροί στον Μπρούνο Γκρένινγκ) δεν ήταν παρά φυσικές και πρέπει να ομολογήσω ότι έτυχαν τεράστιας υποστήριξης από το θάρρος, την θέληση και την αξιοσημείωτη προσωπικότητα του Μπρούνο Γκρένινγκ. (...)»

Ο γιατρός Bellanger εξέφρασε ακόμη τον θαυμασμό του προς τον Μπρούνο Γκρένινγκ, σ’ ένα γράμμα που έγραψε τον Δεκέμβριο του 1974: «ο Μπορύνο Γκρένινγκ ήταν ένα παλληκάρι, ένας άνθρωπος μεγάλης αξίας, μεγάλης επιμονής∙ και η αξιοπρέπειά του έναντι του πόνου και του θανάτου προκαλεί ακόμη και σήμερα τον θαυμασμό.»

Μετά από την αποτέφρωση του σώματος, δεν απαγγέλθηκε πλέον μία οριστική ετυμηγορία

Το σώμα του Μπρούνο Γκρένινγκ αποτεφρώθηκε σ’ ένα αποτεφρωτήριο στο Παρίσι και η υδρία θάφτηκε στο νεκροταφείο του Ντίλλεμπουργκ.

Η δίκη κηρύχτηκε λήξασα λόγω του θανάτου του κατηγορουμένου και μια οριστική ετυμηγορία ουδέποτε απαγγέλθηκε.

Καθένας μπορεί να επιτύχει μόνος του βοήθεια και ίαση

Ο «γιατρός-θαύμα του Χέρφορντ», που είχε φέρει την σωτηρία σε χιλιάδες και χιλιάδες ανθρώπων, πέθανε μόνο και εγκαταλειμένος σ’ ένα μικρό δρομάκι του Παρισιού. Γιατί έπρεπε να γίνει έτσι; Γιατί χρειάστηκε να υποστεί τόσο μεγάλες θλίψεις; Γιατί δεν μπόρεσε να βοηθήσει τον εαυτό του;

Η Grete Häusler (1922 – 2007), η οποία πέτυχε η ίδια ιάσεις, η οποία ήταν συνεργάτις του Μπρούνο Γκρένινγκ για πολλά χρόνια και ιδρύτρια του «Κύκλου των Φίλων του Μπρούνο Γκρένινγκ», έγραψε γι’ αυτό το θέμα στο βιβλίο της με τίτλο Το βίωμα της ίασης είναι αλήθεια: «Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έκανε πολύ καλό κατά την διάρκεια της βραχείας παρουσίας του στη Γη. Το χάρισμα να βοηθάει και να θεραπεύει του δόθηκε κατά την γέννηση. Παντού όπου πήγαινε, συνέβαιναν θαυμαστά πράγματα, ανεξήγητα με την λογική. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 1949. Ύστερα από τις μεγάλες ιάσεις που έλαβαν χώρα στο Χέρφορντ, ενώ μιλούσαν γι’ αυτόν στην χώρα και στο εξωτερική, μια απαγόρευση να θεραπεύει του επιβλήθηκε μόλις μετά από τρεις μήνες. Τον κατεδίωξαν, τον κυνήγησαν, τον υπέβαλαν σε μια μεγάλη δίκη και θέλησαν να τον τιμωρήσουν και να τον καταδικάσουν. Γιατί; Ποιός έβλαψε; Κανέναν, αλλά έκανε τόσο καλό σε χιλιάδες άτομα∙ μια βοήθεια την οποία δεν θα μπορούσαν να έχουν από κανένα ανθρώπινο ον. Θέλησαν να τον τιμωρήσουν αυτόν τον αθώο. Αθώο, του απαγόρευσαν να κάνει αυτό που ο Θεός του ζήτησε να κάνει – να βοηθάει τους ανθρώπους! Χρειάστηκε να υποστεί πικρά αυτήν την κακία. Στο Παρίσι, στην αντικαρκινική κλινική της οδού Henner, μέσα σε μεγάλες οδύνες, κάηκε εσωτερικά απ’ αυτό το ίδιο θεραπευτικό ρεύμα το οποίο του απαγόρευσαν να μεταδώσει. Ο νόμος των ανθρώπων θέλησε να του το απαγορεύσει στην Γερμανία. Βρέθηκε έτσι κατηγορούμενος ως εγκληματίας, ανάμεσα σ’ όλα τα ψεύδη και σ’ όλες τις συκοφαντίες. Μόνος και σιωπηλά – κανένας φίλος δεν το υποπτευόταν – έφερε μέχρις εσχάτων όλη την θλίψη της ανθρωπότητας. Κι επρόκειτο για ένα φορτίο να σηκώσει, αλλά δεν απέβη επί ματαίω! Έπρεπε να γίνει έτσι, δεν ήταν πλέον δυνατόν να βοηθήσει τους ανθρώπους διαφορετικά.»

Και στο βιβλίο της Ζω για να μπορέσει η ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει, γράφει: «Όσο για την χρήση της λέξης ‘θυσία’, θά ’πρεπε εμείς οι άνθρωποι, να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Εν προκειμένω πάντως, όταν ο Μπρούνο Γκρένινγκ πέθανε στο Παρίσι, αυτή η λέξη, φορτισμένη με όλη την βαρύτητά της, περιγράφει την αλήθεια.»

Μόνον έτσι μπόρεσε να εκπληρωθεί ο λόγος του, έτσι καταγράφεται στις μέρες μας σε πολλές μαρτυρίες επιτυχίας: «Όταν δεν θα είμαι πλέον στην Γη ως άνθρωπος, δηλαδή όταν θα έχω εγκαταλείψει το σώμα μου, τότε η ανθρωπότητα θα φτάσει στο σημείο όπου ο καθένας θα μπορεί, από μόνος του να λάβει βοήθεια και ίαση.“