Νέοι δρόμοι και νέες αδιέξοδοι

Επιχειρηματίες γύρω από τον Γκρένινγκ

Ένας αυτοδιορισθείς μάνατζερ του Γκρένινγκ με ιδιαίτερες απαιτήσεις (αποκλειστικές)

Ως ευχαριστήρια για την ίαση της γυναίκας του, ένας επιχειρηματίας του Wangerooge θέλησε να συμπαρασταθεί στον Μπρούνο Γκρένινγκ και του υπέβαλε συγκεκριμένα σχέδια για την οικοδόμηση οίκων υγείας. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ δέχτηκε και ο Meckelburg έγινε ο «μάνατζέρ» του.

Στα τέλη Δεκεμβρίου, και οι δύο πήγαν στο Wangerooge. Ο Γκρένινγκ πήρε τον λόγο σε εκδηλώσεις που οργανώθηκαν από τον Meckelburg και συνέβησαν αμέτρητες ιάσεις. Έδωσε πλήρη εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Σε μια επικυρωμένη ως αυθεντική δήλωση χρονολογούμενη στις 8 Ιανουαρίου του 1950, άφησε το μέλλον του έργου του ολοκληρωτικά στα χέρια του Meckelburg:

«Ο κύριος Γκρένινγκ δηλώνει ότι είναι σύμφωνος με το σχέδιο του κυρίου Meckelburg και αναλαμβάνει την υποχρέωση να τεθεί στην απόλυτη διάθεση αυτού του σκοπού, να υποστηρίξει τον κύριο Meckelburg κατά την προβλεπόμενη ίδρυση του συλλόγου και κάθε μεταγενέστερη αυτής δραστηριότητα και κατά γενικό τρόπο να κάνει ό,τι του είναι δυνατόν για να υπηρετήσει τον σκοπό του συλλόγου. Αυτή η υποχρέωση δεσμεύει τον κύριο Γκρένινγκ έναντι του κυρίου Meckelburg προσωπικά καθώς και έναντι του μελλοντικού συλλόγου και των ανωτέρω αναφερθέντων στόχων. Ο κύριος Γκρένινγκ λαμβάνει επι πλέον την υποχρέωση να μην παράσχει αυτή την υποστήριξη σε κανένα άλλο πρόσωπο ή κύκλο προσώπων. Δεν θα ασκήσει την δραστηριότητά του παρά μόνον μέσα στα πλαίσια του συλλόγου και με την σύμφωνη γνώμη του κυρίου Meckelburg».

Ήδη από τον Ιανουάριο, ο Meckelburg δημιούργησε τον Σύλλογο για την έρευνα των κατά Γκρένινγκ μεθόδων ίασης. Διορίστηκε γενικός γραμματέας και χορήγησε στον εαυτό του έναν μηνιαίο μισθό 1000 γερμανικών μάρκων. Ο Μπρούνο Γκρένινγκ δεν ανταμείφθηκε. Απεδείχθη ότι ο Meckelburg δεν κράτησε τις υποσχέσεις του. Δεν είχε δει στον Γκρένινγκ παρά μόνο μια χρηματική πηγή και τον χαρακτήριζε ειρωνικά ως το «καλύτερο άλογο του σταύλου του». Δεν νοιαζόταν για τους ασθενείς. Είχε δεσμεύσει στενά τον Γκρένινγκ μ’ αυτό το συμβόλαιο και ο «θεραπευτής θαύμα» όφειλε να κάνει ό,τι αυτός απαιτούσε απ’ αυτόν.

Ο Γκρένινγκ δεν κατάφερε να διαχωριστεί από τον Meckelburg παρά μόνον τον Ιούνιου του 1950, πράγμα που επέσυρε εναντίον του τις εξής κραυγές εκδίκησης: «Θα εκμηδενίσω αυτόν τον Γκρένινγκ, θα τον κάνω θρύψαλα.»

Ένας θεραπευτής που προτείνει διαλέξεις

Στη συνέχεια ο Γκρένινγκ εργάστηκε μερικούς μήνες με τον πρακτικό γιατρό από το Μόναχο Ευγένιο Enderlin. Αυτός θεραπεύτηκε στο Τράμπερχοφ και του πρότεινε να κάνει διαλέξεις στο ιατρείο του. Αλλά και ο Enderlin αποκαλύφθηκε ότι ήταν απλά ένας επιχειρηματίας. Η πρόθεσή του δεν ήταν να βοηθήσει διότι δεν σκεφτόταν παρά μόνο να πλουτίσει χάρις στο «φαινόμενο Γκρένινγκ». Χωρίστηκαν στα τέλη της χρονιάς και μια νέα συνεργασία το 1952/53 απέτυχε για τους ίδιους λόγους.

Ένας καρριερίστας πρακτικός γιατρός

Στη συνέχεια ο Γκρένινγκ έδωσε διαλέξεις στο πανδοχείο Weikersheim στο Gräfelfing. Ο δημοσιογράφος Δρ. Kurt Trampler τον δέχτηκε στο σπίτι του και οργάνωσε τις συναντήσεις. Γνώριζε τον Γκρένινγκ από το φθινόπωρο του 1949. Εκείνη την εποχή είχε πάει στο Τράμπερχοφ ως ανταποκριτής μιας εφημερίδας του Μονάχου και είχε την ανέλπιστη ίαση μιας πάθησης του ποδιού του. Από ευγνωμοσύνη συνέγραψε το βιβλίο Η μεγάλη μεταστροφή και διαμεσολάβησε υπέρ του Γκρένινγκ στις αρχές. Όπως στην περίπτωση του Enderlin, υπήρξαν πολλοί ενδιαφερόμενοι για τις διαλέξεις του Gräfelfing. Απίστευτες ιάσεις έλαβαν χώρα εκεί. Αλλά οι σχέσεις με τον Tramper κατέληξαν επίσης σε αποτυχία. Μια ωραία πρωία αυτός εδώ εκτίμησε ότι είχε μάθει αρκετά από τον Γκρένινγκ, τον αποχωρίστηκε και ανεκήρυξε τον εαυτό του ανεξάρτητο θεραπευτή.