Το «φαινόμενο Γκρένινγκ» και η επιστήμη

Ιατρική επαλήθευση και υπόσχεση έκθεσης πραγματογνωμοσύνης

Την εποχή του Χέρφορντ, οι ειδικοί στα ιατρικά θέματα του περιοδικού Revueάρχισαν να επαληθεύουν τις ιάσεις που γινόταν από τον Γκρένινγκ. Ο ψυχολόγος και ιατρός του Μαρβούργου, ο καθηγητής Διδάκτωρ H.G. Fischer, πήγε στο Χέρφορντ με μια ομάδα ειδικών απεσταλμένων. Είχε συνομιλίες με ιαθέντα άτομα και χρειάστηκε να διαπιστώσει με έκπληξη ότι η «μέθοδος» του Γκρένινγκ είχε πράγματι στεφθεί με επιτυχία. Επ’ αυτού, το Revue, υποχρεώθηκε να διευκρινίσει επιστημονικά το «φαινόμενο Γκρένινγκ». Η «μέθοδος ίασης» του «γιατρού θαύμα» έπρεπε να μελετηθεί στο νοσοκομειακοπανεπιστημιακό κέντρο της Χαϊδελβέργης.

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ έδωσε συνέχεια στις προτάσεις του Fischer διότι αυτός του υποσχέθηκε μια θετική έκθεση πραγματογνωμοσύνης στην περίπτωση που η υπόθεση διαδραματιζόταν ευνοϊκά. Ο Γκρένινγκ ήλπιζε ότι έχει βρει κατ’ αυτόν τον τρόπο μία δίοδο για να δραστηριοποιηθεί ελεύθερα.

Ιάσεις ενώπιον των γιατρών - «ο Μπρούνο Γκρένινγκ δεν είναι τσαρλατάνος»

Στις 27 Ιουλίου, οι εξετάσεις άρχισαν. Τα άτομα πάνω στα οποία όφειλε να αποδείξει τις ικανότητές του επελέγησαν ανάμεσα σε 80.000 γραπτά αιτήματα βοήθειας τα οποία του είχαν απευθυνθεί. Σ’ αυτά προστέθηκαν μερικοί ασθενείς της κλινικής Ludolf-Krehl της Χαϊδελβέργης. Όλα τα άτομα εξετάστηκαν ευσυνειδήτως εκ προϊμίου και καταστρώθηκαν ακριβείς διαγνώσεις. Έπειτα πήγαν στον Γκρένινγκ ο οποίος άφησε να ενεργήσει επάνω τους «τη μέθοδός του», πάντοτε στην παρουσία των γιατρών. Αυτοί έγιναν μάρτυρες μερικών αυθορμήτων ιάσεων. Οι μετέπειτα εξετάσεις ελέγχου που έγιναν στην κλινική επιβεβαίωσαν τις ιάσεις. Ακόμη και ανίατες νόσοι όπως εκείνη του Μπέτσερεβ ιάθηκαν.

Σε μια έκθεση προκαταρκτικής πραγματογνωμοσύνης που δημοσιεύθηκε στο Revue, ο καθηγητής Fischer εξήγησε ρητά ότι ο Μπρούνο Γκρένινγκ δεν ήταν τσαρλατάνος αλλά γιατρός της ψυχής προικισμένος μ’ ένα φυσικό χάρισμα. Έτσι προσπάθησε να εξηγήσει το «φαινόμενο Γκρένινγκ» όπως το κατάλαβε χωρίς ωστόσο να είναι δίκαιος απέναντί του.

Ο Γκρένινγκ αρνείται κάθε κερδοσκοπική μεταχείρηση

Η οριστική έκθεση επρόκειτο να βγεί μετά από την ανάλυση όλων των αποτελεσμάτων. Βεβαίωσαν τον Μπρούνο Γκρένινγκ ότι ο δρόμος θα ήταν οριστικά ελεύθερος για την μελλοντική δραστηριότητά του. Εν τω μεταξύ οι καθηγητές Fischer και von Weizsäcker (ο οποίος ήταν επικεφαλής όλου του εγχειρήματος) έκαναν στον Μπρούνο Γκρένινγκ την εξής πρόταση: ήθελαν να δημιουργήσουν οίκους υγείας στους οποίους θα μπορούσε να λειτουργήσει πλάϊ στους γιατρούς. Επεφύλασσαν ωστόσο για τον εαυτό τους την διεύθυνση και την επιλογή των ασθενών.

Ο Μπρούνο Γκρένινγκ είπε σχετικά με αυτό το θέμα: «Οι οικονομικές προϋποθέσεις που έθετε ο καθηγητής F. ήταν επινοημένες κατά τέτοιο τρόπο που ήταν απαράδεκτες για μένα. Βεβαίως υπήρξαν πολλές συζητήσεις γι’ αυτό το θέμα, καθώς και με κυρίους οι οποίοι θέλησαν να χρηματοδοτήσουν αυτό το έργο. Δεν μπόρεσα να συμφωνήσω μ’ αυτές τις προτάσεις και τις αρνήθηκα για τους εξής λόγους: 1. Δεν είχα δεκάρα και δεν μπορούσα ως εκ τούτου να αναλάβω χρηματικές υποχρεώσεις τις οποίες δεν θα μπορούσα να κρατήσω· 2. Δεν είχα ποτέ σκεφθεί να εμπορευτώ μέσω αυτού του σχεδίου. Ως εκ τούτου, όλο αυτό ήταν για μένα μια αδύνατη απαίτηση. Εξ άλλου δεν ήθελα παρά να κάνω αυτό που ο προορισμός μου μου επέτρεπε: να βοηθώ τα άτομα σε αναζήτηση βοήθειας και να τίθεμαι στη διάθεση των γιατρών και των ψυχοθεραπευτών, αλλά ποτέ να το κάνω όλο αυτό εμπόριο.»

Η μη επίδοση της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης και η προκύπτουσα σύγκρουση με την νομοθεσία

Οι καθηγητές κατέληξαν να μην ενδιαφερθούν πια για τον Μπρούνο Γκρένινγκ ύστερα από την αρνητική στάση του. Η υποσχεθείσα έκθεση πραγματογνωμοσύνης ουδέποτε καταστρώθηκε. Αντί να του δώσουν την δυνατότητα να δραστηριοποιείται ελεύθερα, του έφερναν συνεχώς ακόμη περισσότερα εμπόδια. Κατά τις εξετάσεις, ο «τρόπος του να θεραπεύει» σχολιάστηκε με εκφράσεις όπως «αγωγή», «ασθενής», κ.λπ. και χαρακτηρίστηκε ως ιατρική δραστηριότητα. Ως εκ τούτου, μία σύγκρουση με τον διέποντα την δραστηριότητα των θεραπευτών νόμο έγινε αναπόφευκτη.