راه راه های نوين و بن بست ها

سودجويان بر گِردِ گرونينگ

فرد پر مُدعائی که خود را مُدير برنامه های برونو گرونينگ معرفی می کند.

بازرگانی بنام اوتو مِکلِبورگ از جزيره وانگروگه(دريای شمال، آلمان) به خاطر شفايابی همسرش، تظاهر به قدردانی نموده، و چنين وانمود می کند که در پيشبرد اهداف انسانی برونو گرونينگ، آماده هر گونه کمکی ست. او دراين مورد، طرح های مُشخّصی، از جمله احداث انجمن و شفاخانه ها را پيش کشيده و بعد از جلب اعتماد و موافقت برونو گرونينگ مسئوليّت اجرا و مديريّت برنامه های پيشنهادی را از آن خود می نمايد.

در اواخر دسامبر همان سال هر دو راهی جزيره وانگروگه می شوند. در آن جزيره در تجمُّعاتی که از سوی مِکلِبورگ ترتيب داده می شدند، شفايابی های کثيری توسط برونو گرونينگ به وقوع می پيوندد. رفته رفته ، برونو گرونينگ به افسر سابق ارتش، اعتماد کامل می يابد، بطوری که در هشتم ژانويه سال 1950، در وانگروگه، بر طبق سند رسمی ترتيب و سرپرستی تمامی برنامه های آتی خود را به مِکلِبورگ می سپارد:

"بدينوسيله گرونينگ توافق خود را در مورد طرح های مِکلِبورگ اعلان نموده، و همچنين طبق قرارداد رسمی، مُتعهد می شود که جهت پيشبرد اهداف توافق شده، همواره آماده خدمتگذاری باشد، و از مکلِبورگ چه در مورد تأسيس انجمن، و چه در فعاليت های بعدی اش، پُشتيبانی نموده، و از هيچگونه مساعدت فروگذاری ننمايد. برونو گرونينگ نه تنها خود را در مقابل مِکلِبورگ ، بلکه در قبال انجمنی که بخاطر اهداف فوق در حال احداث بود، نيز متعهُّد می سازد. علاوه بر اين، آقای گرونينگ متعهّد می شود که با هيچ انجمن و گروه ديگری همکاری ننموده، و فقط در حوضه انجمن و آن هم فقط با تأييد و توافق مِکلِبورگ عمل نموده و به امر شفارسانی بپردازد."

مکلِبورگ، در ژانويۀ همان سال، انجمنی تحتِ عنوان "نجمن تحقيقاتی متُدهای شفارسانی برونو گرونينگ" را به ثبت می رساند، و بعنوان مُدير انجمن، حقوق ماهانه خود را هزار مارک تعيين می کند. گرونينگ شخصاً حاضر به دريافت هيچ اُجرتی نبود. مکلِبورگ بعد از به ثبت رسانيدن اتحاديّه، خود را به هيچ کدام از قول هائی که به برونو گرونينگ داده بود، پايبند نشان نمی دهد. او برونو گرونينگ را تنها و تنها بعنوان يک منبع درآمد محسوب می داشت، و او را از روی نخوت بعنوان "سودآورترين خدمۀ" خود قلمداد می کرد. حال مريضان و دردمندان برای او بی تفاوت بود. او برونو گرونينگ را با بستن قرارداد، وابسته به خود کرده بود، و "طبيب معجزه گر" می بايست مطيع او می گشت.

برونو گرونينگ در ماه ژوئن سال 1950، يعنی بعد از شش ماه، موفق به جدائی از مِکلِبورگ می گردد. و چون تهديدات مکلِبورگ مؤثر واقع نمی شوند، قسم می خورد که از برونو گرونينگ انتقام سختی بگيرد: "من گرونينگ را خرُد و مُچاله کرده و دوباره تحت انقيادِ خود در خواهم آورد."

يک درمانگر طبيعی با پيشنهاد فراهم نمودن امکانات سنخرانی

در پی آن، گرونينگ چند ماهی نيز با يک درمانگر طبيعی بنام اويگِـن اندرلين از شهر مونيخ همکاری نمود. اين شخص که در ترابِرهوف، توسط برونو گرونينگ شفا يافته بود، به گرونينگ پيشنهاد می کند، برای وی در درمانخانۀ خود امکانات سخنرانی و شفارسانی به افراد مريض و دردمند را فراهم بيآورد. ولی چنان که بعد از مُدّتی آشکار گرديد، هدف اين آقا مَدد به افراد دردمند نبود، بلکه پشتيبانی وی نيز از "پديده گرونينگ" تنها به خاطر کسب مال و مکنت بود. لذا برونو در آواخر همان سال، از او نيز جُدا می شود. در سالهای 1952 و 1953، کوشش های دوباره اويگِن اندرلين، برای جلب همکاری برونو گرونينگ- به خاطر اهداف سودپرستانه اش بجائی نمی رسيد.

خبرنگاری در صدد احراز مقام شفاگری

غريبان" واقع در منطقه گرِفِلفينگ، به سخنرانی و شفارسانی پرداخت. در اين مُدّت روزنامه نگاری بنام دکتر کورت ترامپلر، برونو گرونينگ را در خانه خود ميهمان نموده، و همچنين ترتيب سخنرانی های و گردهمائی ها را نيز به عهده می گيرد. او برونو گرونينگ را از سال 1949 می شناخت. در آن سال بعنوان خبرنگار يکی از روزنامه های مونيخ به محلّ سخنرانی های برونو گرونينگ در ترابرهوف رفته، و در آنجا از درد پائی که داشت بناگاه خلاصی يافته بود. او سپس بعنوان قدردانی، کتابی را بنام "بازگشت بزرگ " اوليای امور، به دفاع از برونو گرونينگ برخاست. در گرفِلفينگ نيز مردم از مناطق دور و نزديک، با اشتياق در سخنرانی های برونو گرونينگ شرکت نموده، و در آنجا نيز شفايابی های کثيری به منصّه ظهور می رسد. ولی اين بار هم طولی نمی کشد که رابطه برونو گرونينگ و دکتر ترامپلر از هم گمی گُسلَد. دکتر ترامپلر بعد از مدّتی به اين باور رسيده بود، که او به حدِّ کافی فنِّ شفارسانی را از برونو گرونينگ آموخته است، لذا از برونو جُدا شده، و به تبليغ خود، بعنوان شفاگر نوين می پردازد.