Novaj vojoj kaj senelirejoj

Profitemuloj ĉirkaŭ Gröning

Bruno Gröning und Otto Meckelburg

Memnomita manaĝero de Gröning kun ekskluzivaj postuloj

Pro dankemo pri la saniĝo de sia edzino la komercisto Otto Meckelburg el Wangreooge volis subteni Brunon Gröning kaj prezentis al li konkretajn planojn por starigi sanigejojn. Bruno Gröning jesis, kaj Meckelburg iĝis lia "manaĝero".

Fine de decembro ambaŭ iris al Wangerooge. Tie Gröning parolis dum aranĝoj organizitaj de Meckelburg kaj estigis sennombrajn saniĝojn. Li plene fidis la viron. En deklaro, dokumentita la 8an de januaro 1950 en Wangerooge, li senrezerve metis la estontaĵon de sia agado en la manojn de Meckelburg:

"S-ro Gröning deklaras sian akcepton pri la plano de s-ro Meckelburg kaj devigas sin plene disponi sian personon por la atingo de la celo, doni ĉian necesan subtenon al s-ro Meckelburg ĉe la intenca fondo de asocio kaj doni ĉiun necesan apogon dum sia posta aktivado, kaj ĝenerale fari ĉion en sia kapablo por servi la jam menciitaj celoj. Ĉi tiun devigon s-ro Gröning transprenas persone al s-ro Meckelburg kaj ankaŭ al la fondata asocio kun la supre menciita celo. S-ro Gröning devigas sin krome doni tiun subtenon al neniu alia persono kaj al neniu alia personaro. Li faros sian agadon nur kadre de la asocio kaj nur kun konsento de s-ro Meckelburg."

Jam en januaro Meckelburg fondis Verein zur Erforschung der Gröning’schen Heilmethoden [Societon por la esplorado de la sanigmetodoj de Gröning]. Li mem fariĝis la direktoro kaj ricevis monatan salajron de 1000 markoj. Gröning ne ricevis monon. Montriĝis, ke Meckelburg ne plenumis siajn promesojn. Li vidis en Gröning nur monfonton kaj moke nomis lin sia ‚plej bona ĉevalo en la stalo’. Pri la malsanuloj li estis indiferenta. Li ja ligis Gröning al si per la kontrakto, kaj la ‚miraklosaniganto’ devis fari, kion li postulis.

Nur en junio 1950 Gröning sukcesis apartiĝi de Meckelburg, pro kio tiu ĵuris venĝon: "Gröning mi certe ruinigos, mi rompos ĉiujn liajn ostetojn."

Naturkuracisto kun preleg-proponoj

Poste Gröning kunlaboris kelkajn monatojn kun la munkena naturkuracisto Eugen Enderlin. Tiu ĉi ricevis ĉe Traberhof saniĝon kaj proponis, ke Gröning prelegu en lia konsultejo. Sed Enderlin montriĝis esti profitemulo. Lia celo ne estis helpado, sed li volis enpoŝigi monon el la ‚fenomeno Gröning’. Fine de la jaro Gröning apartiĝis de li, kaj refoja kunlaboro en 1952/1953 fiaskis pro la samaj kaüzoj.

Sanigisto-karieristo

En la sekva tempo Gröning faris prelegojn en pensiono Weikersheim en Gräfelfing. La ĵurnalisto d-ro Kurt Trampler gastigis lin ĉe si kaj organizis renkontiĝojn. Li konis Gröning jam ekde aŭtuno 1949. Tiutempe li venis al Traberhof kiel raportisto de munkena gazeto kaj neatendite ricevis saniĝon de krura sufero. Pro dankemo li skribis la libron La granda transformiĝo kaj pledis por Gröning ĉe la instancoj. Simile kiel ĉe Enderlin ankaŭ la prelegoj en Gräfelfing havis multajn aŭskultantojn. Okazis nekredeblaj saniĝoj. Sed ankaŭ la ligo kun Trampler rompiĝis. Iun tagon li kredis, ke li jam lernis sufiĉon de Gröning, apartiĝis de li kaj establis sin kiel sendependan sanigiston.

Dokumentarfilm

Dokumenta filmo:
„La fenomeno
Bruno Gröning”

Kinejaj datoj en multaj urboj en la tuta mondo

Grete Häusler-Verlag

Grete-Häusler-Eldonejo: granda sortimento de libroj, magazinoj, KD-oj, DVD-oj, kaj kalendaroj

fwd

Sciencistoj sin esprimas: Interesaj aspektoj de la instruo de Bruno Gröning