De grote ommekeer

Zich van de ziekte losmaken en in de gezondheid geloven

Zich in gedachten met de ziekte bezighouden, betekent deze vasthouden

Steeds weer riep Bruno Gröning de mensen op tot de „grote ommekeer“. Hij spoorde hen aan het geloof in het goede in de daad om te zetten en af te zien van de slechte gewoonten.

Om te beginnen vroeg hij de mensen niet aan de ziekte te denken. Hij bracht steeds naar voren dat de ziekte van het kwade komt en het kwade is. Zich hiermee bezighouden betekent zich met het kwade afgeven. Dit verhindert het genezingsproces en kan het zelfs onmogelijk maken. „Wie zich met de ziekte bezighoudt, houdt deze vast en verspert de goddelijke kracht de weg.“

De mens moet zich van de ziekte losmaken, deze niet als zijn eigendom beschouwen, maar hierin een euvel zien. „De ziekte hoort niet bij de mens!“

De ziekte aan Bruno Gröning afgeven

Bruno Gröning deed de mensen het aanbod, de ziekten van hen af te nemen. „Geeft u mij uw ziekten en uw zorgen! U komt er alleen niet mee klaar. Ik draag ze voor u. Maar geeft u mij deze vrijwillig, stelen doe ik niet!“

„Als u de ziekte blootlegt, dat ik deze van u kan afnemen, is het goed; als u eraan vasthoudt, dan mag ik ook niets doen. Het zevende gebod verbiedt het: ‚Gij zult niet stelen!‘ Als ik de mens met geweld de ziekte zou afnemen, zou ik zondigen. Ik mag niet stelen! Wie van zijn ziekte houdt, houdt deze vast, wie deze kan vergeten, van hem neem ik haar, dat hij haar vrijgeeft, niet slechts in gedachten, ook in daden. U moet naar mijn woord luisteren! Ik wil u niet beïnvloeden. Als u de ziekte vrijgeeft, dan neem ik alle kwalen van u af!“

Allereerst moet de mens een innerlijke ommekeer in zichzelf bewerkstelligen

Hoe belangrijk Bruno Gröning de innerlijke ommekeer van een ieder vond, maakt de volgende passage uit het boek De grote ommekeer van Kurt Trampler (zelf genezen, tijdelijk medewerker van Bruno Gröning, journalist en auteur) duidelijk: „Ook in persoonlijke gesprekken hoorde ik van Gröning dikwijls het besliste standpunt, dat hij de verantwoording voor God draagt, de ‚genezing door zuiver goddelijke kracht‘ slechts aan de zieken te voltrekken, die tenminste van goede wil zijn om volgens de goddelijke wet te leven, en ieder van de genezing uit te sluiten, die niet bereid is van het kwade af te zien. „Ik zou,“ zo zei hij, „een massale genezing ook zo kunnen voltrekken, dat ik zeg: Alle zieken van een stad of van een land worden gezond! Maar zou daarmee niet meer verloren dan gewonnen zijn? Zouden de slechten onder de zieken daarmee tot ommekeer bereid zijn? Zouden zij niet slechts de herwonnen gezondheid misbruiken? Nee, eerst moet de mens een innerlijke ommekeer in zichzelf bewerkstelligen, eerst moet hij bereid zijn het duivelse uit zich te scheuren en de weg naar God te vinden. Pas dan is hij het waard om genezen te worden.“

De oorspronkelijke mens was niet ziek

De volgende woorden van Bruno Gröning verduidelijken deze uitspraak en verklaren het ontstaan van de ziekten:

„Hoe is het er eigenlijk toe gekomen, dat de mens ziek geworden is? De oorspronkelijke mens was niet ziek. De mensen zijn slecht geworden, steeds slechter, van generatie op generatie. De slechtheid heeft zo ver om zich heen gegrepen, dat het spoedig niet meer mogelijk is om te leven. Twist en strijd, zelfs in de gezinnen, meer oorlog dan vrede onder de volkeren! De zorgen brachten het zielenleed over de mensen, en deze hebben zich zo diep geworteld, dat de mensen ziek moesten worden. De één belast via de ziel de ander. De mensen zijn bedorven, ze hebben zich van het natuurlijke verwijderd, velen hebben het geloof in God verloren. Wie echter van de goddelijke weg afraakt, die raakt ook van zijn gezondheid af.“

Wil de mens de gezondheid door Bruno Gröning terugkrijgen, dan moet hij bereid zijn van de „slechtheid“ af te zien. Hij moet het slechte, de ziekte, de rug toekeren, zich daarvan losmaken, niet meer denken „mijn astma, mijn reuma enzovoort“. Dat is niet altijd gemakkelijk. Het vereist een innerlijke verandering. De mens moet zijn denken fundamenteel omschakelen. Hij moet niet zoals gewoonlijk in de ziekte, maar in de gezondheid geloven. Hij moet het geloof opnemen, dat zelfs ongeneeslijke ziekten te genezen zijn.

„Met het verstand kan ik niet begrepen worden”

Wat verwachtte Bruno Gröning daar van de hulpzoekenden! Verzet elk logisch denken zich niet om zo'n eis serieus te nemen? Hoe moeten door reuma misvormde gewrichten weer in orde komen, hoe verlamde ledematen weer in staat te functioneren? Hoe moet het mogelijk zijn om Bruno Gröning ziekten af te geven, zonder dat hij de kleinste behandeling verricht, ja, zonder dat men hem de ziekte ook maar beschrijft? Is dat niet een belediging voor ieder nuchter denkend mens?

Het is inderdaad een grote ommekeer, die Bruno Gröning van de mensen verwacht, het betekent toch elk wetenschappelijk, op het verstand georiënteerd denken aan de kant te zetten en het geloof in iets hogers op te nemen. Zijn leer berust op volledig andere principes dan het tegenwoordig gebruikelijke verstandelijk denken, uit de materialistische tijdgeest voortgekomen. Daarom zei hij dikwijls: „Met het verstand kan ik beslist niet begrepen worden.“