Büyük Dava (1955-1957)

İhmal sonucu adam öldürme suçlaması ve nihai iyileştirme yasağı ile birlikte beraat

4 Mart 1955’te Savcılık tekrar Bruno Gröning’e karşı dava açtı. Bir kez daha, Alternatif Tıp Yasası’nı ihlal etmekle suçlandı. İddianamede, ihmal sonucu adam öldürme vakası da bulunuyordu.

Gröning iyileşme vaat ettiği ve doktor tedavisini yasakladığı doğrultusundaki suçlamaları reddeder

Kendisine iddianame iletildikten sonra arkadaşlarına yönelik şöyle konuştu: „Sevgili arkadaşlarım! Son günlerde bütün basın ve radyo yayınları hakkımda, az veya çok taraf tutan bir tarzda, 2. Münih Savcılığı’nın taksirle ölüme neden olduğuma dair bir iddianame hazırladığını bildiren bir haber çıkarmıştır. Güya 1949 yılının sonunda on yedi yaşındaki verem hastası bir kıza iyileşeceğine dair söz vermişim ve daha sonra onun bir sanatoryuma ve doktora gitmesini engellemişim. Bu genç insanın ölümünden ben sorumluymuşum. Açık bir zihinle bu haberleri okuyan veya duyan herkes, onlarla hangi amacın güdüldüğünü anlamıştır: Arkadaşlarım arasında karışıklık yaratmak ve arayışta olan insanların bizim çabalarımızla ve benim öğrettiğim biligilerle yakından ilgilenmesini önlemek. Benim, Gröning Birliği’nin ve sizin çalışmalarınızı engellemek için her şey seferber ediliyor. Elbette olaylar, gösterildikleri şekilden daha farklı! Arkadaşlarıma bununla ilgili açıklamalar yapmak zorunda değilim, onlar benim ‚iyileşme sözü‘ vermediğimi ve asla doktor tedavisi görülmemesi yönünde tavsiyelerde bulunmadığımı biliyorlar.“

Soruşturmanın garip bir şekilde geç bir zamanlamayla yeniden açılması

Gröning, arkadaşlarına yönelik konuşmasına devam eder: „1952 yılında beraat ettim. 1949 sonu, 1950 başlarında ortaya çıkan ‚Kuhfuss Davası’nın, tüm evraklar ibraz edilmiş olduğu halde 1950-1951’deki davada ele alınmamış olması garip değil mi! Bana karşı yeniden dava açılması için incelemelerin tam da 22 Kasım 1953’te Murnau’da Gröning Birliği’nin kurulduğunun kamuoyunda duyulduğu zamana denk düşmesi dikkat çekici değil mi? Gerçek şu ki, Ocak 1954 yılından bu yana birçok yerel birlik başkanların, arkadaşların ve birliğin üyelerinin polis tarafından ifadeleri alınmıştır ve kendileri izlenmiştir.“

Savunmanın tanıkları reddedildi, savcılığın tanıkları kabul edildi

Dava hazırlıkları iki yıldan çok daha uzun bir süreyi buldu. Bruno Gröning'in savunmasına önemli ölçüde engel olundu. Onun lehine tanıklık edebilecek tanıkların neredeyse hepsi reddedildi, öte yandan savcılığın tanıkları kabul edildi. Bunların arasında, Gröning’in iki eski yardımcısı da vardı: Eugen Enderlin ve Otto Meckelburg. Özellikle Meckelburg – ki ilk davada o da onunla birlikte sanık idi – Gröning’e karşı dikkat çekici sert bir tavır sergiledi. Ona zarar vermek için elinden geleni yaptı. Taksirle ölüme sebebiyet konusunda belirleyici bir rol oynadı. Bu vaka, kendisinin Gröning'in „menajeri“ olarak görev yaptığı zamanda meydana gelmişti.

Manipüle edilen Ruth Kuhfuss davası

Kasım 1949 yılında, Sparkasse bankasında memur olan Emil Kuhfuss, her iki akciğerinden vereme yakalanmış on yedi yaşındaki kızı Ruth ile Gröning’in bir konuşmasına gelmişti. Gröning, kızın yardım edilebilecek noktanın ötesinde olduğunu hemen anladı ve o sırada orada olan bir doktora bunu ifade etti. Ancak Meckelburg ona şiddetli biçimde baskı yaparak vakayla ilgilenmesini istedi. Böylece konuşma bittikten sonra Bruno Gröning ile Ruth Kuhfuss kişisel olarak görüştüler. Gröning, hastaya cesur olmasını söyledi ve babasından onu dokuz gün sonra bir uzman hekim tarafından muayene ettirmesini istedi. Bunu yaparak, artık doktorlar ile görüşmek istemeyen kızın tekrar tıbbi yardım almasını sağlamak istemişti. Baba bu konuyla ilgileneceğine söz verdi.

Devam eden dönemde yazışmalar Meckelburg tarafından yürütüldü ve Bruno Gröning’e intikal etmedi. Ruth Kuhfuss’tan tekrar Mayıs 1950’de haber aldı. Bu arada baba, Gröning’e yalvaran mektuplar göndermişti ve onları ziyaret etmesini rica etmişti. Meckelburg, bu mektupları ona iletmemişti, bilakis kendi iradesiyle - Gröning'in bilgisi olmadan - Bay Kuhfuss'la bir görüşme ayarladı. Belirlenen görüşmeden kısa bir süre önce Meckelburg Gröning’e haber verdi ve kendisine eşlik etmesi için onu mecbur tuttu.

Daha sonra Meckelburg, Bruno Gröning’in kızı iyileştireceğine dair söz verdiğini iddia etti. Halbuki babaya kızını iyileştirmesi için Gröning’i ikna edeceğine dair söz veren kendisiydi. Meckelburg, Sparkasse bankasının memurunda, sömürmek istediği iyi bir gelir kaynağı gördü, ancak bunun için Gröning’e ihtiyacı vardı. Bu ziyaretten kısa bir süre sonra Gröning, Meckelburg ile yollarını ayırdı.

Gröning’e karşı yapılan ciddi bir suçlama, Ruth Kuhfuss’a bir doktor tarafından tedavi görmesini yasaklamış olması doğrultusundaydı. Ancak bunun karşısında kızı daha ilk görüşmede doktora göndermiş olduğu gerçeği duruyordu – bunu savcılığın tanıkları dahi doğrulamıştı. 1949 yılının sonbaharında bir radyo yayınında da insanlara "sonuna kadar doktor muayenelerinden geçmeleri“ için çağrıda bulunmuştu. Yardım arayanlara daima doktorlarına güvenmelerini tavsiye etmiştir.

Zaten birkaç tane canını yakan, ama başarısızlıkla sonuçlanan tedavi çeşidi geçirmiş olan Ruth Kuhfuss, başka tedaviler almayı reddetti. 30 Aralık 1950 tarihinde hastalığın etkisi sonucu vefat etti.

Tıbbi bilirkişi raporu, iyileşmeleri umutsuz olan durumu teyit ediyor

Dr. Otto Freihofer, bilirkişi olarak yaptığı bir açıklamada Ruth Kuhfuss davasını tıbbi açıdan aydınlatıyor: „Tarafsız bakıldığında, meslekten olmayanlar bile ikna olacaktır ve Säckingen’deki Sağlık Müdürlüğü tarafından da ifade edilmiştir ki doktorların bulgularına göre ‚yaşamı tehdit edici‘, veya ‚kritik‘ olan ‚çok ciddi durumun‘ insani kanaate göre iyileşmesi imkansızdı. Her dürüst, öfke ve ön yargıya sahip olmadan düşünen, kendine fazla güvenerek en yeni ilaçlara sahip olduğu düşüncesiyle doğanın güçlerine ihtiyacı olmadığına inanan doktor, Münih’ten Sayın Prof. Lydtin’in bilirkişi raporunda belirtilen ‚5 Kasım 1949 tarihinden önce iyileşme için yüksek dereceli bir olasılığın var olduğu söylenemez‘. görüşüne katılmalıdır. Benim kanaatime göre hastanın 30 Aralık 1950’ye kadar hayatta kalması bile şaşırtıcı olmaktan da ötedir, yani Gröning’in etkisi altında yaşamı belirli bir ölçüde uzatılmış olabilir. Bilirkişi olarak ifademi özetle şu şekilde sonlandırmak istiyorum: ‚iyileşme şansı vardı‘ ve ‚hasta Kuhfuss’un ömrü, Bay Gröning asla yakınına gelmeseydi daha da uzatılabilirdi‘ gibi iddialar ne kesin olarak önceden söylenebilirdi ne de haklıdır.“

Başarısız mahkeme kararı

Temmuz 1957 sonunda, Münih Eyalet Mahkemesi’nin jürili mahkeme salonunda duruşma oldu. Bruno Gröning, ihmal sonucu adam öldürme davasından beraat etti. Ancak Alternatif Tıp Yasası‘nı ihlalden 2000 DM para cezasına çarptırıldı.

Karar ilk bakışta olumlu görünse de, kendisi için kabul edilemezdi. Bu, çalışmalarının nihai olarak yasaklanması anlamına geliyordu. Kararı Gröning’den çok daha olumlu değerlendiren avukatının hatası nedeniyle kendisi değil de savcılık temyiz başvurusunda bulundu. İkinci duruşma 1958 Ocak ayı ortalarında yine Münih’te gerçekleşti.