Voortsetting van die hofsaak

Appèl en hersiening

Nadelige uitkoms vir Gröning

By die appèlsaak van Januarie 1959 was dit tot Bruno Gröning se nadeel dat nie hy nie, maar die staatsaanklaer die appèlsaak aanhangig gemaak het. Dit was egter nie net hierdie nalatigheid van sy prokureur wat hom skade berokken het nie maar ook lg. se vertraging met die vrystelling van die dossier aan sy nuwe regsverteenwoordiger wat voorbereiding van die saak belemmer het.

'n Verdere nadeel was die veel meer sekere optrede van teengetuies, in teenstelling met die eerste verhoor. Hulle was skynbaar verenig oor die punt van "Verbod van die dokter."

Gevangenis en boete opgeskort, "’n Skande" sonder opklaring van die genesingsvraag

Hierdie keer was die vonnis: Agt maande gevangenis weens manslag deur nalatigheid en 5000 DM boete weens verbreking van die wet op alternatiewe genesing. Die vonnis is opgeskort.

Barones Anny Ebner von Eschenbach wat die eerste sowel as die tweede verhoor as toeskouer in die hof meegemaak het, het dievonnis beskryf as "'n skande vir Duitsland".

Bruno Gröning het verklaar dat hy bestraf word omdat hy goed gedoen het. Hy het dit betreur dat tydens die hele verhoor niemand daarin geïnteresseerd was oor hoe 'n genesing plaasvind nie, nie eers sy eie prokureurs nie. As 'n mens op hierdie vraag ingegaan het, sou mens sien dat sy werking niks in gemeen gehad het met mediese behandeling nie. Die saak sou teruggetrek moes word. Dog die antwoord op hierdie vraag het niemand by die gereg geïnteresseer nie. Daar was 'n voorop gestelde opinie omtrent Gröning en niemand was bereid om daarvan af te sien nie.

Opdrag vir revisie kort voor sy dood 

Dog ook dit was nie die einde van die saak nie. Hierdie keer het Bruno Gröning geappelleer. Die appèlsaak sou op die 22 Januarie 1959 in die Hooggeregshof van München verhoor word. Daar het egter niks van gekom nie omdat Bruno Gröning in dieselfde maand oorlede is.