Bruno Gröning (1906 - 1959)

Eksterordinara homo en publiko disputo

Bruno Gröning in Herford

En 1949 la nomo Bruno Gröning tranokte saltis sub la brillampon de la germana publiko. Gazetaro, radio kaj semajnaj kinobultenoj raportis. Dum monatoj la okazaĵoj ĉirkaŭ la "mirakla kuracisto", kiel li estis baldaŭ nomata, streĉe tenis la atenton de la tuta respubliko Estis produktita kinofilmo, ekfonditaj sciencaj ekzameno-komisionoj, kaj la publikaj instancoj okupiĝis pri la kazo Bruno Gröning ĝis en la plej altaj tavoloj. La social-ministro de Nordrejn-Vestfalio persekutigis Brunon Gröning pro malobservo de la leĝo pri naturkuracado, aliflanke la bavara ministroprezidento klarigis, ke oni ne malsukcesigu tian "esceptan fenomenon" kiel Gröning pro paragrafoj. La bavara ministerio pri internaj aferoj nomis la agadon de Gröning "libera am-agado".

En ĉiuj popoltavoloj oni forte kaj akre disputis pri la kazo. La emociaj ondoj ĵetiĝis alten. Ekleziuloj, kuracistoj, ĵurnalistoj, politikistoj kaj psikologoj: ĉiuj parolis pri Bruno Gröning. Por unuj liaj miraklaj sanigoj estis gracaj donacoj de pli alta forto, por la aliaj ĉarlatanaĵoj. Sed la aŭtenteco de la sanigoj estis pruvita per medicinaj ekzamenoj.

Mondvasta intereso pri simpla laboristo

Gröning, naskite en 1906 in Dancigo kaj post la milito enmigrinte en okcidentan Germanion kiel forpelito el sia hejmregiono, estis simpla laboristo. Li vivis de plej diversaj laboroj, estis i.a. ĉarpentisto, fabrik- kaj havenlaboristo. Nun li subite staris en la centro de publika intereso. La informoj pri miraklaj sanigoj disvastiĝis tutmonden. El ĉiuj landoj venis malsanuloj, petleteroj kaj ofertoj. Dekmiloj da helposerĉantoj pilgrimis al liaj agolokoj. Revolucio en la medicino komenciĝis.

En vajco de malpermesoj, procesoj, kaj profitavidaj kunlaborantoj

Sed ankaŭ kontraŭfortoj ekzistis. Ili ĉiurimede agitis por malhelpi la agadon de Bruno Gröning. Malpermesoj sanigi sekvis lin, procesoj estis instigitaj kontraŭ li. Malsukcesis ĉiuj penoj por konduki lian agadon en ordigitajn vojojn. Unuflanke pro la rezisto de influaj sociaj fortoj, aliflanke pro la nekompetenteco aŭ profitavido de liaj kunlaborantoj. Kiam Bruno Gröning mortis en 1959 en Parizo, la lasta proceso kontraŭ li estis en plena disvolviĝo. La proceso estis ĉesigita, neniam estis eldirita fina verdikto. Sed multaj demandoj restis neresponditaj.

Dokumentarfilm

Dokumenta filmo:
„La fenomeno
Bruno Gröning”

Kinejaj datoj en multaj urboj en la tuta mondo

Grete Häusler-Verlag

Grete-Häusler-Eldonejo: granda sortimento de libroj, magazinoj, KD-oj, DVD-oj, kaj kalendaroj

fwd

Sciencistoj sin esprimas: Interesaj aspektoj de la instruo de Bruno Gröning