Tiutempa atestantino G. Clausen
Liberiĝo je multjaraj krurodoloroj
En la 1950-aj jaroj mi loĝis ĉe Fliegerhorst en Uetersen. Iun tagon Bruno Gröning preteriris nian fenestron, kaj miaj infanoj atentigis min pri li. S-ron Gröning ni konis el ĵurnalraportoj. En la momento, kiam ni vidis s-ron Gröning ĉe la fenestro, mi pensis: "Kien li iras?" Kiam mi vidis, ke li iras al mia najbarino, mi postkuris kaj frapis ĉe la pordo. Mi eksciis, ke mia najbarino estas fratino de Bruno Gröning. Oni kondukis min en la kuirejon kaj mi rajtis eksidi ĉe la tablo vidalvide de Bruno Gröning. Inter ni, ĉe la longa flanko de la tablo, lia fratino eksidis. Bruno Gröning invitis min sidi tute libere, ne kruci la brakojn kaj krurojn, kaj atenti pri tio, kion mi sentas. Li diris: "Akceptu tiom da energio, kiom vi povas!" Tiam mi konstatis je mia mirego, ĉar li sidis ĉe la alia fino ol mi, blovadon en la manoj, kvazaŭ iu spirus en mian manon. Tion mi povas atesti. Tiam lia fratino subite kaj neatendite sentis dolorojn en la kruro kaj kriis: "Aj aj aj!"
Mi pensis: "Tiuj doloroj estas miaj, ili ĉiam turmentas min." Dum jaroj mi ĝis tiam havis la senton, kvazaŭ mia kruro ne apartenus al mi, kvazaŭ ĝi estus algluita. Ankaŭ kuracista helpo ne povis liberigi min je tiuj cirkonstancoj.
Mi laŭte kriis: "Tiuj estas miaj doloroj, tiajn dolorojn mi ĉiam havas!" Bruno Gröning diris pri tio nur unu vorton: "Havis!" En tiu momemto la doloroj de lia fratino ĉesis, kaj mi sentis mian kruron refoje tute normala. Mi estis libera, mi ne plu havis dolorojn, mia kruro ree apartenis al mi, kaj ekde tiu momento mi ne plu lamas. Mi estis tiam sana kaj restas daŭre tia.
Monon Bruno Gröning ne postulis, li donis al mi ankaŭ staniol-folieton, sur kiu estis skribita: "La benoj de Dio sur ĉiuj viaj vojoj!" Duonhoron daŭris la vizito, kaj poste mi reiris en mian apartamenton tute sana.
